Vaki - 01.09.1952, Qupperneq 90

börnin. Um átta leytið fá allir sér árbít
saman, en eftir það á að taka til í her-
bergjunum og búa um rúmin, og ljúka
því fyrir kl. 9. Síðan heldur kennslan
áfram til hádegisverðar, um kl. 1, og
að honum loknum er hvíldartími til kl.
3 og gengið strangt eftir því að hvíldin
sé haldin. Sé veðrið verulega gott er
hvíldartíminn gefinn frjáls til útidval-
ar.
Klukkan 3 hefjast síðdegisverkin.
Hver nemandi er frjáls að kjósa sér eitt
eða fleiri vinnufélög. I áætlun skólans
eru boðin um 25 ólík starfs- eða athafna-
svið. Má telja starf í hinum ýmsu verk-
stæðum skólans og vinnustofum, list-
rænt starf, málverk og teikning, mótun
og föndur, garð- og byggingarvinnu (í
fyrra byggðum við okkur sundlaug),
íþróttir, kappleiki, víðavangsleiki, tón-
list, leiklist, verklega eðlis- eða efna-
fræði og svo framvegis, allt í frjálsum
starfs- eða vinnufélögum.
Ef til er einhver, sem ekki vill kjósa
sér grein úr þessu fjölbreytta úrvali,
ber honum engin skylda til þess. Hann
má láta sér leiðast. Leiðindin hefjast
miklu fyrr, einkum meðal yngri barna,
heldur en þau hefðu búizt við, sem ekki
eru hrifin af vinnunni. Blærinn yfir
vinnunni og nytsemi hennar og vitræn
tilhögun hafa áhrif skjótlega. En einn-
ig leiðindin bera í sér skapandi kraft.
Að minnsta kosti meiri en sífelld kúg-
un og nauðung af hendi fullorðinna.
Er síðdeginu hefur verið varið á þenn-
an hátt er snæddur kvöldverður um
hálf-sjö-ieytið. Á kvöldin fara fram ýms-
ar skemmtanir, eftir því hvaða dagur
er. Einu sinni eða tvisvar vikulega kem-
ur fjölskyldan saman undir forsæti fjöl-
skylduföðurins. Þá er leikin tónlist, les-
ið upp, leiknir leikir, eða, meðal hinna
eldri, rætt og rifizt um alla skapaða
hluti milli himins og jarðar.
Einu sinni í viku fara fram tónleikar,
hlustað á stofutónlist í túlkun nemenda
og kennara.
Á sunnudagskvöldum kemur skóla-
félagið saman til „hátíðar". Kennarar,
nemendur, gestir eða einhverjir kunnir
menn, sem er boðið í þessu skyni, segja
frá því, sem þeir hafa lifað og reynt,
tala um reynslu og vanda í starfi sínu,
ræða hin miklu vandamál líðandi stund-
ar, pólitísk og félagsleg, eins og þeir
reyna þau í starfi sínu og lífi, eins og
þau birtast þeim í verki þeirra.
Ivvöldhátíðin er opinn gluggi að heim-
inum. Skáld og listamenn koma fram í
verkum sínum. Þar eru birtar hugsanir
hinna miklu hugsuða allra þjóða, verka-
manna friðarins og félagslegs réttlætis,
þeirra er börðust fyrir skilningi meðal
þjóða. Kvöldhátíðin er vettvangur,
„where pilgrims meet“, eins og einka-
ritari Gandhis sagði okkur, er hann
heimsótti okkur á ferð sinni um Ev-
rópu og bjó okkur með indverskri speki
þeim andans vopnum, er fá varið mann
gegn stríðsæsingum hinna stóru og vold-
ugu . . .
Á nokkrum slíkum kvöldstundum lýsti
höfundur þessara orða lífi íslenzks
fólks, fegurð íslenzkrar náttúru og leit-
aðist við að kynna eitthvert brot af
auðgi íslenzks skáldskapar og íslenzkrar
sögu og sagna. Eitt sinn var spennandi
kvöldstund um „björgunarafrek við
Látrabjarg" fyrir yngri börnin, sem
oftast hafa sína eigin hátíð sér, annað
skipti enn hugtækari (ef slíkt var hægt)
frásögn af hvarfi íslenzkrar flugvélar
og björgunarleiðangri á Vatnajökli. —
Þessar fáu bendingar verða að nægja
til að leiða einmitt íslenzkum lesendum
fyrir sjónir hver sé tilgangur þessara
sunnudagskvölda: Þau eru raunveruleg-
ar kvöldvökur, eins og ég lifði þær oft
á Islandi. Stund til að hugsa um og
TlMARITIÐ VAKI
88