Tímarit Máls og menningar - 01.03.1997, Blaðsíða 117

P.S. frá ritstjóra
Þótt nokkuð sé liðið fram á árið 1997 langar mig að óska áskrifendum tímaritsins
velfarnaðar á árinu, þakka þeim fyrir að sýna því trygglyndið og minna þá á að greiða
áskriftargjaldið sem fyrst.
Ég vona að lesendur fmni ýmislegt í heftinu sér til fróðleiks og skemmtunar af
því fjölbreytta efni sem hér er að finna. Einkum vil ég benda á nýjan þátt sem hefur
göngu sína frá og með þessu hefti, þátt sem hefur hlotið nafnið Neftóbakshornið og
Mörður Árnason hefur tekið að sér að fylgja úr hlaði. Þar er ætlunin að gefa rúm
ýmsum gömlum textum, prentuðum sem óprentuðum, sem fræðimenn og aðrir
förumenn um sögubrautir máls og menningar á Islandi verða varir á leið sinni og
þykir þess virði að vekja á þeim athygli.
Miðað er við að textarnir séu stuttir, vandlega útgefnir með ofurlitlun inngangi
og nauðsynlegum skýringum, en ekki er gert ráð fyrir sérstakri fræðilegri umfjöllun
á þessum vettvangi. Allar hugmyndir og tillögur um skemmtilegt eða fróðlegt efni
frá fyrri tíð eru því vel þegnar.
Tvær lítilsháttar útlitsbreytingar er að finna í þessu hefti, vonandi báðar til bóta,
en ég læt lesendum eftir að finna hverjar þær eru.
Ég hef stundum párað eftirskrift sem þessa í tímaritið, gjarna um eitt tiltekið efni,
en að þessu sinni verða þetta punktar héðan og þaðan.
Ég fór til Kaupmannahafnar á ráðstefnu ritstjóra norrænna menningartímarita í
október á síðasta ári. Menn skeggræddu auðvitað strauma og stefnur í tímaritsmál-
um, en einnig varð mönnum nokkuð tíðrætt um þær breytingar sem eru að verða
í upplýsingamiðlum heimsins. Róttækasta breytingin er sú að upplýsingamiðlun er
ekki lengur þjónusta, heldur er víða verið að „markaðsvæða" allt, sem þýðir að
gildismat kaupahéðnanna er sett ofar öllu. Örlítið dæmi. Danir hafa undanfarin tvö
hundruð ár haft sérstakt gjald í póstþjónustunni hjá sér fyrir prentað mál. Það er
u.þ.b. 80% lægra en fullt gjald. Hugmyndin á bak við þetta er sú að fjölbreyttar
upplýsingar og gagnrýn hugsun séu undirstöður heilbrigðs lýðræðis, og að prentað
mál, tímarit, blöð og bækur, sé besta leiðin til að koma því á ódýran hátt til allra sem
þess óska, óháð búsetu. En undanfarin ár hafa menn verið að „hálf-einkavæða
póstkerfið danska" eins og þeir kölluðu það. I því felst m.a. að menn hafa reiknað
út að þarna sé matarhola sem vert sé að athuga nánar og líklega verður þessi
afsláttarregla fyrir prentað mál afnumin fljótlega í Danmörku.
Er sama þróunin ekki að eiga sér stað hér á landi?
TMM 1997:1
107