Tímarit Máls og menningar - 01.09.1998, Blaðsíða 161

RITDÓMAR
þróun hefur átt sér stað á ferli Sigurðar
hvað þetta varðar, ádeilan er hófstilltari í
síðari verkunum. í Ljóðlítiuspil er að
finna ljóð sem túlka má sem tilvistarljóð
er lýsa hlutskipti nútímamanns,
gildiskreppu hans og angist í guðlausum
heimi. I ljóðinu „Hið ósýnilega“ III vísar
skáldið í ljóð eftir Stein Steinarr „Að
sigra heiminn“:
Svo er gefið
aftur
Enn og aftur
Hvorki rétt né vitlaust gefið
bara
gefið ...
Sigurður boðar ekki trú á neitt í ljóðum
sínum nema ef vera skyldi tré: „En ég trúi
samt/Á tréð sem vex og deyr/Og lifir
samt“ eins og segir í „Skógur/Tré“ I. f
sama ljóði III er svohljóðandi
myndhverfing: „Við fæðumst tré/Með
rætur á himni“. Þannig má rökstyðja að
Sigurður trúi óbeint á manninn en fyrst
og fremst trúir hann á endurnýjunar-
mátt náttúrunnar.
Hér er ekki rúm til að gera bókinni
Ljóðlínuspil tæmandi skil í stuttum rit-
dómi. Mjög falleg eru ljóðin „Þýtt úr
þögn“ IV, „Vin“ „Yfir þökin“ og „Ljós-
móðir“ svo nokkur séu nefnd. Þar sýnir
skáldið að mati undirritaðs sínar albestu
hliðar, yrkir af hreinni snilld.
Lokaljóð bókarinnar nefnist „Að
leiðarlokum“ og er minningarljóð um
Sigfús Daðason sem lést í lok ársins
1996. Sigurður vitnar í ljóð eftir Sigfús
sem kom út árið 1951, í fýrstu bók hans.
Þetta er prósaljóð og heitir „Um frelsi“
og Sigurður velur sér eftirfarandi línu
sem einkunnarorð: „Fyrst sjáið þið hvít
framljósin nálgast..Það er vel við hæfi
að enda þennan dóm með því að birta
minningarljóðið í heild sinni. Sigurður
kveður lærimeistarann og útgefandann
að fyrstu bók sinni Ljóð vega saltá eftir-
farandi hátt:
1 fjarskanum titra ffamljós
á bíl sem ekið er hægt yfir hæðina
Ég veit að bráðum sjáum við
afturljósin
Rauð afturljósin
Þannig var það í ljóði hans
Þannig er það núna
Framljósin titra
örskamma stund í fjarskanum
Þannig var það
Þannig er það
Guðbjörn Sigurmundsson
TMM 1998:3
www.mm.is
159