Skáldskaparmál - 01.01.1994, Síða 64

Skáldskaparmál - 01.01.1994, Síða 64
62 Ármann Jakobsson lýsa húsakynnum þar af mikilli kostgæfni. Hann segir að þar hafi verið „híbýli góð, skáli tjaldaður allur og skipaður skjöldum utan á tjöldin en brynjur voru fýrir framan rekkjur. Solveig húsfreyja hafði fætt barn skömmu áður og var hún þá risin af hvílunni og lá í stofu og Þuríður dóttir hennar og Valgerður móðir hennar og margt annarra manna.“(311) Hér er lýst kvennaveröld og konur einar nafn- greindar. Sagt er frá nýafstaðinni fæðingu. Nýtt líf hefur bæst í heiminn og móðir og barn hvíla sig eftir erfiðið. Friður ríkir. Nýfæddu barni er teflt upp sem andstæðu við þá ruddafengnu innrás í helgasta vé höfðingjans sem fylgir á eftir. Nú er skipt um svið yfir til árásarmannanna sem bíða úti í nóttinni en náttmyrkrið magnar upp óhugnaðinn. Sturla leggur áherslu á ákafa hinna ungu árásarmanna sem nálgast múgsefjun: „Svo var flokkur sá ákafur að hver eggjaði annan. Engi var til latanna.“(311) Hann veltir jafnframt upp þeim möguleika að ef til vill hefði óhæfuverkinu verið afstýrt, hefði einhver verið „til latanna“. Síðan kemur lýsing á árásinni: „Nú gengu þeir í skálann með höggum og blóti og hjuggu þá allt það er fyrir varð og ruddu hvorum tveggja megin lokrekkju og urðu engir menn til varnar með vopnum.“(311-312) Hetjulegt er þetta framferði ekki og skammt á milli þessarar lýsingar og þeirra orða Gerplu að norrænum mönnum hafi þótt „lítill hernaður ef þeir náðu eigi að granda þrem tylftum óvopnfærra manna á móti hverjum vígum karli er þeir drápu; og hefur þótt hæfa að sú tiltala héldist hjá dreingilegum herflokkum síðan, þeim er nokkurs meta frægð og hetjuskap“.70 Síðan er klykkt út með orðunum: „Þar var aumlegt að heyra til kvenna og sárra manna.“(312) Lengra verður vart komist í fordæmingu á þessu voðaverki. Því verra sem voðaverkið er, því nákvæmar er því lýst. Næst segir frá presti einum sem reynir að verja sig með kodda fyrir sverðum ofbeldismannanna en maður sem heitir því óvirðulega nafni Snorri saurr hvetur þá til að sækja frekar að „oss hinum ólærðum mönnum en látið vera prestinn í friði.“(312) Það ergert og Snorri særður til ólífis. Þó að lýsingin sé ógeðfelld kemur fram jákvæður boðskapur. í óhugn- aðinum finnast menn sem eru drengir svo góðir að þeir eru tilbúnir til að fórna lífi sínu fyrir aðra. En eins og ég nefndi áður er það einmitt í dauðanum sem sannar hetjur birtast í Islendinga sögu Sturlu Þórðarsonar, þeir sem sýna karl- mennsku og óttaleysi gagnvart dauðanum. Ofbeldi og árásargirni Vatnsfirðinga kemur fýrir lítið. Þeir vega að konum og húskörlum en finna ekki þann sem þeir leita, Sturlu Sighvatsson, þrátt fýrir að þeir leiti hans með logbröndum. Þá ganga þeir bræður að hvílu húsfreyju, hrista þar blóðug og brugðin vopn að henni og segja „að þar voru þau vopnin er þeir höfðu litað lokkinn á honum Dala-Frey með.“(312) Þessi lýsing er vart til þess fallin að vekja samúð með þeim Þorvaldssonum og hefði fleirum brugðið en Solveigu, þótt ekki væru nýkomnir af barnssæng. Hér eru andstæður skarpastar í þessari frásögn: Nýbökuð móðirin andspænis blóðugum sverðum illvirkjanna. Sturla Þórðarson hikar ekki við að fella dóm yfir þeim bræðrum í gegnum Valgerði 70 Halldór Laxness, Gerpla, Reykjavík, 1952, bls. 235.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216
Síða 217
Síða 218
Síða 219
Síða 220
Síða 221
Síða 222
Síða 223
Síða 224
Síða 225
Síða 226
Síða 227
Síða 228
Síða 229
Síða 230
Síða 231
Síða 232
Síða 233
Síða 234
Síða 235
Síða 236
Síða 237
Síða 238
Síða 239
Síða 240
Síða 241
Síða 242
Síða 243
Síða 244
Síða 245
Síða 246
Síða 247
Síða 248
Síða 249
Síða 250
Síða 251
Síða 252
Síða 253
Síða 254
Síða 255
Síða 256
Síða 257
Síða 258
Síða 259
Síða 260

x

Skáldskaparmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skáldskaparmál
https://timarit.is/publication/1141

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.