Skáldskaparmál - 01.01.1994, Síða 180

Skáldskaparmál - 01.01.1994, Síða 180
178 Sveinbjörn Egilsson 1. Egill Skallagrímsson frá Borg á Mýrum, fæddur á dögum Haralds hárfagra, varð maðr gamall, meir en áttræðr og dó á öndverðum dögum Hákonar jarls Sigurðarsonar (eptir 980). Af honum er mikil saga, sem bezt er útgefin í Khfn 4° 1809 með latínskri útleggíngu. Egill var mesti hermaðr, hreystimaðr og gáfumaðr og bezta skáld. í sögu Egils eru margar lausavísur eptir hann, en af kvæðum hans eru 3 merkilegust, a) Höfuðlausn, b) Sonartorrek og c) Arinbjarnardrápa. a) Höfuðlausn er tvítug stefjadrápa í runhendum hætti, og er lofkvæði um Eirík blóðöx. Það kvæði orti Egill á einni nóttu til lífs sér, þá hann komst óviljugur á vald Eiríks konungs í Jórvík á Norðimbralandi, hér um bil 937. Þá hafði Eiríkr flúið land í Noregi fyrir Hákoni bróður sínum Aðalsteinsfóstra, og hafði tekið Norðimbraland til forráða og landvarnar af Aðalsteini Englandskonungi, en Egill var hinn mesti óvinur Eiríks blóðaxar, og hafði gert honum mesta skaða, meðan hann sat að Noregi, rænt í landinu, drepið marga af mönnum hans og svo son hans, og rist honum sjálfum níð. Varð það fyrir meðalgaungu Arinbjarnar hersis Þórissonar, vinar Egils, en fóstbróður Eiríks konungs, að Eiríkr gaf Egli líf með því móti að Egill skyldi yrkja lofkvæði um Eirík og koma aldrei síðan í ríki hans. Kvæðið lýsir mesta hugrekki, eins og þá var tvísýna á ráði Egils, og lýsir hann í kvæðinu hernaðarhreysti Eiríks í landorustum og sjóorustum, eins og með sönnu mátti gera, og svo getr hann og örlætis hans í 17. erindi. b) Sonartorrek (þ.e. sonarmissir) er erfikvæði, er Egill gerði hér í landi, eptir Haraldar hárfagra. En á dögum Haralds hárfagra var skáldskapr mjög tíðkaður; hirðskáld hans voru þeir Þjóðólfr hvinverski, hann var frá Hvin, einni ey á Veströgðum í Noregi, Þorbjörn Homklofi, Auðun illskælda, og ölver hnúfa, og voru þeir allir í miklum metum hjá Haraldi, merkilegastur þeirra er Þjóðólfur úr Hvini, hann orti kvæði um Rögnvald heiðumhæra, konúng á Vestfold <(fyrir vestan Víkina og sunnan Kristiansfjörð, sem þeir kölluðu Fold)>, son Ólafs Geirstaðaálfs og bróðurson Hálfdanar svarta, föður Haralds hárfagra; það kvæði er kallað Ynglíngatal; í því kvæði taldi Þjóðólfr 30 lángfeðga Rögnvalds og sagði frá dauða hvers þeirra og legstað; þetta sögukvæði er að mestu leyti til enn, og þó efnið sé ekki meira en þetta, að segja frá dauðdaga hvers konúngs af Ýnglíngum, og hvar hver þeirra var jarðaður, þá er þó kvæðið næsta skáldlegt. Þjóðólfr orti og flokk um Hafúrsfjarðarorustu, einnig mjög skáldlegan; bæði þessi kvæði eru með fornyrðalagi. Þriðja kvæði hans er Haustlaung, það er dróttkveðið og mjög fornyrt og víða þúngskilið; það kvæði er þakklætiskvæði til Þorleifs spaka fýrir skjöld, er Þorleifr hafði gefið Þjóðólfi; lýsir Þjóðólfr í kvæðinu myndum þeim er dregnar voru á skjöldinn með litum, t.a.m. var dregið á einvíg þeirra Þórs og Hrúngnis jötuns, og um hvarf Iðunnar og dráp Þjassa jötuns; þessi 2 brot af Haustlaung eru til í Snorra Eddu, en kvæðið hefir án efa verið miklu leingra. Eldri skáld voru uppi í Noregi, en þessi, og fyrir daga Haralds hárfágra hafa víst lángflest af kvæðunum í Sæmundar Eddu verið gerð, þó menn viti eingan höfúnd að þeim kvæðum. Það var siðr fornkonúnga að hafa skáld með sér; þessi skáld voru ágætir menn margir hverjir, bæði að ættum og kostum og vitsmunum; þeir voru með konúnginum við hirðina svosem ráðgjafar hans, þeir voru með honum á ferðum hans um ríkið, og í bardögum með honum, og ortu kvæði um það sem þá þókti merkilegast við einn konúng, en það var hreysti að verja land sitt, stjórnsemi og örlæti við menn sína. Skáldin lögðu þannig grundvöll til sagnafræðinnar. <Samtíða menn lærðu kvæðin utan að, atburðina þekktu þeir sjálfir flesta, en kvæðin héldu við minningu atburðanna, einnig hjá eptirkomendunum.> Saga þeirra, sem kom fram í lofkvæðum konung- anna, var trúverðug, þvi þeir kváðu kvæðin fyrir sjálfúm konungunum og hirðinni allri og fleirum mönnum, og hefðu því fengið mótmæli, ef þeir hefðu ekki hermt rétt frá eða kveðið oflof. — Neðunmáls: ísland var alheiðið nær hundraði vetra (Landn. bls. 322).“ — íÍB kemur konunga- talii hér á eftir og hefit svo: „Þeir kóngar, sem á þessu tímabili voru uppi í Noregi fengu opt hirðskáld frá íslandi, því sambandið milli íslands og Noregs hélzt einlægt við, eins og vonlegt var. Þessir konungar voru þessir: “ o. s.jrv.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216
Síða 217
Síða 218
Síða 219
Síða 220
Síða 221
Síða 222
Síða 223
Síða 224
Síða 225
Síða 226
Síða 227
Síða 228
Síða 229
Síða 230
Síða 231
Síða 232
Síða 233
Síða 234
Síða 235
Síða 236
Síða 237
Síða 238
Síða 239
Síða 240
Síða 241
Síða 242
Síða 243
Síða 244
Síða 245
Síða 246
Síða 247
Síða 248
Síða 249
Síða 250
Síða 251
Síða 252
Síða 253
Síða 254
Síða 255
Síða 256
Síða 257
Síða 258
Síða 259
Síða 260

x

Skáldskaparmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skáldskaparmál
https://timarit.is/publication/1141

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.