Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2009, Qupperneq 63

63
Rosario Sanmiguel
Undir brúnni
Ég fór að hitta hann jafnvel þótt honum væri illa við að ég kæmi niður á
bakkann. Það var mánudagur og fáir á veitingahúsinu, og þegar klukkan
var orðin sjö leyfði Mere mér að fara. Ég tók af mér svuntuna, fór úr hvítu
blússunni og vippaði mér í svarta Hard Rock Café-bolinn sem Martín gaf
mér þegar ég varð sautján ára. Síðan fór ég úr óþægilegu skónum með háu
hælunum og smeygði mér í rauðu íþróttaskóna.
Hann vildi ekki sjá mig á bakkanum því að hinir ferjustrákarnir stríddu
honum á því hvað ég væri flott, sagði hann. Einu sinni sagði einn þeirra að
Martín, sem væri með þetta góðan kvenmann, ætti ekki að þurfa að bleyta
sig svona. Hann þoldi ekki mikið og brást við eins og þegar honum þótti
sér ógnað: með hnefahöggum og hnífsstungum. Hefðu viðstaddir ekki
stíað þeim í sundur í tæka tíð hefði Martín skilið hann eftir í klessu. Þetta
varð til þess að hann sat inni í nokkrar vikur, en með aðstoð Mere tókst
mér að fara gegnum pappírsmálin og leysa hann út. Það var einmitt hann
sem lánaði mér fyrir lögfræðingnum.
Þegar Martín var aftur orðinn frjáls ferða sinna bað ég hann að fara
ekki aftur niður á Svörtubrú; ég óttaðist að hinn náunginn væri í hefndar-
hug. En Martín sagðist hafa verið sá fyrsti sem kom þangað í þessum til-
gangi, að þetta væri langbesti staðurinn til að koma vaðfuglum1 yfir; og ef
hann væri með einhver vandræði, því betra, þannig gæti hann losnað við
hann í eitt skipti fyrir öll. Til allrar hamingju var hann ekki á staðnum
þegar Martín sneri þangað aftur.
1 [Hér er hugtakið mojado þýtt sem vaðfugl. Sem lýsingarorð þýðir það einfaldlega
blautur en er hér orðið að nafnorði og merkir þann sem fer ólöglega yfir landa-
mærin og blotnar er hann fer yfir ána. Orðið hefur verið þýtt sem wetback á ensku.
– Þýð.]
Ritið 1/2009, bls. 63–68