Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2009, Qupperneq 93

93
Stefán Ásgeir Guðmundsson
Hugo Chávez – hinn sterki maður
Inngangur
Hugo Chávez forseti Venesúela er líklega einn umtalaðasti þjóðarleiðtogi
Rómönsku Ameríku um þessar mundir. Allt frá árinu 1992, þegar hann
leiddi misheppnaða stjórnarbyltingu í heimalandi sínu, hafa fréttir af
honum birst reglulega í fjölmiðlum um allan heim og alltaf tekst honum
að vekja á sér athygli. Hann þykir með eindæmum yfirlýsingaglaður og
orðhvass, ekki síst þegar hann vill skammast út í stjórnvöld í Bandaríkjunum,
en það hefur hann gert við ólíklegustu tilefni. Þekkt er orðið þegar hann
steig í pontu í höfuðstöðvum Sameinuðu þjóðanna í New York árið 2006
og lét gamminn geisa. Þáverandi forseti Bandaríkjanna, George Bush,
hafði daginn áður haldið ræðu í sama ræðustól og sá Chávez ástæðu til að
kvarta sáran undan því hversu svæsin brennisteinsfýla væri við púltið og
krossaði sig í sífellu.1
Hugo Chávez hefur gaman af uppákomum af þessu toga, enda er hann
í eðli sínu mikill leikari og sumir myndu segja leikhúsmaður í sérflokki.
Hann býr yfir sterkri nærveru og alvarlegt yfirbragð hans getur tekið
snöggum breytingum og fyrir vikið er hann harla óútreiknanlegur. Hann
talar mikið með höndunum og hefur mikinn sannfæringarkraft í anda hins
sterka leiðtoga sem hefur verið svo einkennandi fyrir sögu Rómönsku
Ameríku. Hann þrífst á því að rökræða við fólk og leitar í umræður sem oft
geta kallað á hörð viðbrögð, auk þess sem hann er oft með töluverðan yfir-
gang í samskiptum sínum við aðra þjóðarleiðtoga. Dæmi um slíkan yfir-
gang sést best þegar litið er til fundar í Chile árið 2007 þar sem leiðtogar
Iberíu og Ameríkuþjóða hittust. Á fundinum sýndi Chávez hroka að
1 Hægt er að sjá og heyra Hugo Chávez flytja erindi sitt m.a. á vef Sam einuðu þjóð-
anna: http://www.un.org/webcast/ga/61/gastatment20.shtml.
Ritið 1/2009, bls. 93–109