Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 81
MINNING AFA MÍNS
létu yfirvöld það til sín taka. Þá var sýslumaður Lárus Thorar-
ensen í Enni. Eitt sinn, er Jóhannes kom að Enni nokkuð
drukkinn, hafði hann orð á því við sýslumann, að hann væri
helzt til afskiptalítill um þennan og annan þjófnað. Svaraði
sýslumaður fáu, safnaði þykkju, en lét ei á bera. Skömmu síðar
stefndi sýslumaður málsaðilum og öðrum, er til vissu, að
Reynistað. Var þingað í málinu og hinir seku dæmdir.
Að lokum skulu tilfærð hér orð tveggja sagnfróðra manna um
Jóhannes í Hofstaðaseli:
Margeir á Ögmundarstöðum segir, að hann hafi verið ,,gæt-
inn maður og grandvar“, og Kolbeinn á Skriðulandi segir í grein
um Benedikt Vigfússon hinn auðuga, prófast á Hólum, að
Jóhannes hafi verið vinur prófasts „mildur maður, prýðilega
gefinn og enginn auðmaður.“
Öll þessi ummæli, sem hér hafa stuttlega verið rakin, benda
ótvírætt og eindregið til þess, að Jóhannes í Hofstaðaseli hafi
verið traustur maður og vel virtur af háum sem lágum fyrir
mannkosti sína, mildi og mannkærleika.
Jóhannes húsaði vel bæ sinn í Hofstaðaseli, rak þar stórbú við
góð efni. Jafnan voru 12—14 manns á heimili hans, sem hafði
orð á sér fyrir rausn og myndarskap.
Hér skal getið einnar gestkomu að Hofstaðaseli í tíð þeirra
Hólmfríðar og Jóhannesar: Það var á útmánuðum 1833, að þar
bar að garði þrjá Grímseyinga. Þá hafði hrakið í veðurofsa og
blindbyl vestur fyrir land á skozkum hvalfangara og verið settir í
land á Súgandafirði. Þaðan héldu þeir fótgangandi áleiðis heim,
fengu flutning yfir firði, voru reiddir milli bæja eða fóru fót-
gangandi. Ort var ríma um þessa eftirminnilegu för. Eftirfarandi
vísur sýna hvernig fyrirgreiðslu þeir fengu í Hofstaðaseli:
I sunnan éli fórum fljótt
Flugu- þá að -mýri.
I Hofstaðaseli næstu nótt,
náðir vel vorn styrktu þrótt.
79