Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 146

SKAGFIRÐINGABÓK
Þó að aldur færðist yfir Svein, hélt hann uppteknum hætti og
ferðaðist milli bæja. Meira að segja fór hann gangandi bæði til
Ólafsfjarðar og Siglufjarðar, er hann var kominn um áttrætt.
Þótti þetta því furðulegra, þar sem hann hafði ekki farið til
þessara staða í fjöldamörg ár.
Einhver ferðamaður hitti hann á Lágheiði, þar sem hann hafði
dottið, og vildi rétta honum hjálparhönd. En gamli maðurinn
tók því ekki með þökkum, þóttist enga hjálp þurfa, kvaðst alveg
sjálfbjarga. Enda var það alltaf svo, ef einhver kenndi í brjósti um
hann eða vildi sýna honum meðaumkun, tók hann það óstinnt
upp, þóttist ekki vera neinn aumingi, sem þyrfti að vorkenna.
Taldi allt slíkt móðgun.
En nú fór Elli kerling að sækja fast á og gera honum erfitt fyrir
með ferðastjáið. Sjónin var líka farin að daprast. Samt hélt hann
enn ótrauður áfram að fara á milli kunningja sinna, þó að hann
yrði að hafa styttri dagleiðir og fara sér hægar. En nú voru bílar
að verða algengir, og gat Sveinn oft stytt sér leið með þeim
spottakorn og notaði sér það oft. Var hann þá ekkert að hika við
að stöðva bíla, sem á leið hans urðu, enda hafði hann gaman af
því að vera í bíl.
Eg held, að ég muni það rétt, að ég sæi hann síðast, er ég var
gestkomandi í Fljótum í ágúst síðasta sumarið, sem hann lifði.
Var hann þá rétt um 89 ára. Hann var furðu hress, en þó var
hann sýnilega orðinn dálítið óstyrkur í gangi og heyrn og sjón
farið talsvert að hraka. En hann bar sig vel, taldi sig færan í
flestan sjó og var ekki á því að gefast upp. Er þetta gerðist, mun
hann ekki hafa átt nema um tvo mánuði ólifaða.
Er nú komið að því að segja frá síðustu ferð Sveins Sveins-
sonar. Þar styðst ég við áðurnefnda minningargrein Hartmanns í
Kolkuósi og frásögn Jónu, dóttur Friðbjarnar og Sigríðar á
Miðhóli og Þrastarstöðum. Hartmann segir, að aðfaranótt fyrsta
vetrardags, 19- október 1946, hafi Sveinn gist í Viðvíkursveit.
Sjálfsagt hefir það verið hjá Hartmanni sjálfum, sem var þá
fluttur úr Kolkuósi að Asgarði, sem áður hét Langhús. Sveinn
144