Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 143
SÍÐASTI FÖRUMAÐUR í SKAGAFIRÐI
Sveinn væri ekki líklegur til að vera faðir að barninu. Prestur
reyndi líka að ná tali af honum út af þessu, en Sveinn var svo var
um sig, að presti tókst ekki að ná í hann, þar til þeir mættust af
tilviljun í Hofsósi, er Sveinn var þar á ferð. Notaði prestur þá
tækifærið og spurði, hvort hann væri ekki faðir barnsins, sem
honum hafði verið kennt. Sveinn var fljótur til svars að vanda og
sagði:
„Hreisnið þér fyrir yðar dyrum, áður en þér komið til ann-
arra.“
Sagt var, að prestur hefði gengið þegjandi burtu, en orð fór af
því, að hann hefði verið nokkuð kvenhollur. Þetta hefir Sveinn
sjálfsagt verið búinn að heyra og var þá ekkert að hlífast við því
að slengja því framan í hann, því að hann hefir álitið, að það væri
það vopnið, sem bezt biti. En nokkuð var það, að eftir þetta var
ekki framar minnzt á þetta við Svein. Barnið var ófeðrað, var það
stúlka, sem enn er á lífi, nú orðin öldruð kona.
Sveinn var enginn vinur presta eða kirkju. Aldrei fór hann í
kirkju, svo að ég vissi á síðari árum, og um það hefi ég góðar
heimildir. Gamall maður, sem var nokkrum árum yngri en
Sveinn, sagði mér, að eitt sinn, er Sveinn var á sínum yngri árum,
hefðu einhverjir strákar fengið hann til þess að fara með sér í
kirkju. Þegar þangað kom, hrúguðust þeir i bekkinn, sín hvor-
um megin við Svein, og þrengdu að honum sem mest þeir
máttu. Síðar sagði Sveinn, er hann var að segja frá þessu: „Eg fór
ekki að hugsa þeim gott, þarna í kirkjunni.“ Gamli maðurinn,
sem sagði mér frá þessu, bætti við frásögn sína: „Hann hugsaði
þá illt, þá einu sinni hann fór í kirkju.“
Eg sé nú eftir því, að ég skyldi ekki spyrja þennan mann um
margt fleira viðvíkjandi Sveini, því að þeir voru nágrannar í
uppvextinum, en þá hafði mér ekki dottið í hug að skrifa neitt
um Svein. Nú er maður þessi löngu dáinn og tækifærin til að
spyrja hann gengin mér úrgreipum. En e. t. v. hefir Sveinn aldrei
farið í kirkju eftir þetta.
Hartmann í Kolkuósi segir í grein sinni, sem ég hefi áður
141