Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 98

SKAGFIRÐINGABÓK
Svo var þó eigi. Sr. Jón tók sér kapillán árið eftir, sr. Pál
Jónsson. Og í stað þess að resignera hélt hann embætd sínu í 12
ár eftir að hann hafnaði Gísla Jóhannessyni, sem sínum kapillán
og e. t. v. tilvonandi tengdasyni.
Hreppstjórinn í Hofstaðaseli byrstir sig
Ekki er annað að sjá en Gísli hafi tekið sér létt hinar dræmu
undirtektir við erindi sitt að Miklabæ, segist raunar hafa verið
„dável ánægður með þessi málalok.“
Frá Miklabæ reið hann beint norður á Akureyri, bæði sér til
gamans og að sinna erindi, sem hann getur ekki um, hvert var. En
margt fer öðruvísi en ætlað er. í stað þess að njóta „selskapslífs“
og gamans í höfuðstað Norðurlands, eins og nokkurs konar
„eftirréttar“ við Hafnarglauminn, lagðist Gísli veikur — eflaust
í mislingum — og lá i 3 vikur. „Kom svo loksins heim svo
búinn, kapilláns- og konulaus með 10 dala skuld í vasanum fyrir
beina.“
Enda þótt Gisli segi frá því, sem gerðist fyrstu vikur hans
heima á Fróni í hálf gamansömum tón, beið alvaran hans, þegar
komið var aftur heim í Hofstaðasel. Þá skall óveðrið á. Gísli segir
svo frá í fyrrnefndu bréfi til Brynjólfs frænda síns, að einhvern
tíma í Hafnarólund sinni hafi hann á lausan miða skrifað lýsingu
á ævi sinni í Kaupmannahöfn. Miði þessi barst óvart heim í
Hofstaðasel, og fann Jóhannes hann meðan Gísli lá veikur
norður á Akureyri. Hér að framan hefur stuttlega verið rakið
það, sem á þessum miða stóð um ófarnað Gísla í Kaupmanna-
höfn. Er engin furða þótt Jóhannes tæki það nærri sér, enda segir
Gísli, að faðir sinn hafi hreint ætlað að verða hamslaus, því hann
hélt að sonurinn hefði verið tekinn fastur fyrir eitthvert óhæfu-
verk. Með fortölum og með því að segja föður sínum undan og
ofan af um skuldir sínar, fékk Gísli sefað reiði hans. Og brátt
96