Skagfirðingabók - 01.01.1982, Qupperneq 199

HJÁSETA Á MIKLABÆ
eftir GUNNHILDI BJÖRNSDÓTTUR, GRÆNUMÝRI
Það var sumarið 1914, ég var þá 14 ára gömul. Mér hafði verið
trúað fyrir að sitja yfir kvíaám, 30 að tölu, á Miklabæ í Blönduhlíð,
þar sem ég var fædd og uppalin. Þetta var í fyrsta skipti, að ég tók
að mér að sitja hjá ám. Það var töluverður vandi, þurfti bæði
aðgæzlu og samvizkusemi. Jón bróðir hafði verið smali áður, en
nú var röðin komin að mér.
Það var með töluverðri eftirvæntingu, að ég lagði upp í mína
fyrstu hjásetuferð. Það hefir verið um hálfáttaleytið að morgn-
inum, sem ég lagði af stað. Ærnar voru mjólkaðar á undan
kúnum. Eg kom við í búrinu hjá mömmu og tók við nestis-
malnum mínum. Eg vissi af gamalli reynslu, að þar mundi vera
margt gott, mamma var vön að hafa nestið bæði mikið og gott.
Þegar ég kom á kvíabólið, voru stúlkurnar búnar að mjólka og
ærnar að renna úr kvíunum. Tók ég nú við þeim og rak þær, eins
og leið lá, upp undir Borgarbrekkuna, sem var allhá brekka.
Norðan til í henni voru fjárgöturnar. Þar runnu ærnar upp
viðstöðulaust. Fyrir ofan voru valllendismóar, svo mýrasund og
ásar alla leiðina upp að fjallinu. Fjárgöturnar sáust greinilega, svo
vandalítið var að fara þetta í björtu veðri. Þegar upp að fjalls-
hlíðinni kom, var allhá brekka, sem nefnd var Hjallinn. Þar átti
ég að hafa ærnar. Smalakofi var þar, sem orðinn var mjög lélegur,
þó skjól ef kalt var í veðri.
Þennan fyrsta dag var mjög gott veður, logn og sólskin, og
naut ég þess verulega. Þegar komið var svona hátt upp, sást vítt
197