Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 91
MINNING AFA MÍNS
í athugasemdum útgefanda við þennan gamanbrag segir, að
Gísli hafi verið „fjörmaður og gleðimaður og blét Bacchum et
Venerem.“ Kvæðið lýtur til „veiðifarar" Gísla nokkurrar, er varð
nafnkennd nokkuð um þær mundir í Höfn.
„Gavtyv )ohannesson“
H vað sem um þessa veiðiför hefur verið skrafað og skráð að öðru
leyti, hefur sjálfsagt mátt segja eins og oftar, að ekki eru allar
ferðir til fjár, þótt farnar séu. Og nokkuð er það, að í miklu
skuldabasli var Gísli, er hann hvarf frá Höfn vorið 1846. Næstu
bréf hans til Brynjólfs Péturssonar fjalla ekki sízt um þessi
skuldamál, og er hann þá að afsaka hve lítið hann geti grynnt á
þeim skuldum. Gísli skuldar kaupmanninum, klæðskeranum,
veðlánaranum, Finni Magnússyni og sjálfsagt mörgum öðrum
og svo Brynjólfi sjálfum eflaust stórfé, þótt ekki komi fram hve
mikið það hefur verið. Um þessa lánadrottna fer Gísli svofelld-
um orðum í bréfi til Brynjólfs 4. okt. 1848, þ. e. rúmum tveim
árum eftir að hann kom heim: „Ef að þú nú rekur þig á þessa
menn t. a. m. á Kaupmannahafnargötu eða hvar sem vera skal og
þeir fara að minnast á „den forbandede Gavtyv Johannesson"
e. t. c, e. t. c. þá gerðu mér þá þénustu að bölva mér líka þeim til
samlætis .. . Verst þykir mér ef þeir beinast að föður mínum, því
að það er nú ekki einasta það, að honum er ómögulegt með
öllum sínum góðvilja að hlaupa undir bagga með mér meira en
hann er búinn, heldur ímyndar hann sér þá að ég verði hreint
hengdur fyrir skuldir“. Sýna þessi ummæli glöggt í hve óvænt
efni fjármál Gísla hafa verið komin í Höfn og ekki verið um
annað að ræða en halda heim, hvað sem þar við tæki.
A Garði
Eins og aðrir íslenzkir stúdentar við Hafnarháskóla fékk Gísli
89