Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 178
SKAGFIRÐINGABÓK
„óguðlega“. Var auðheyrt, að þeirri öldruðu fannst þar mikið
djúp og lítt brúanlegt á milli. Seinna las ég í merkri bók þessi
orð: „Sá óguðlegi tekur lán og borgar ekki.“ Þarna fannst mér
þeim rétt lýst. Það var svo sem auðvitað, að þeir gerðu það ekki.
En viðvíkjandi Sparisjóð Sauðárkróks er ekki nema um tvennt að
gera: Annaðhvort hefir stjórn sjóðsins ætíð verið skipuð þeim
mönnum, sem hafa haft þá náðargáfu að geta þekkt þá „óguð-
legu“ úr eða þá hitt, að i Skagafirði eru alls engir „óguðlegir"
menn til, a. m. k. hafa þeir aldrei sýnt neitt „óguðlegt“ athæfi í
skiptum sínum við sjóðinn, því öll þessi 50 ár, sem hann hefir
starfað, hefir hann aldrei tapað einni krónu á lánum sinum. Má
það heita frábær skilvísi, ef það er þá ekki alveg einsdæmi. Á
þessum 50 árum hefir hver kreppan eftir aðra gengið yfir í
viðskiptaheiminum; bankar, milljónafyrirtæki hafa hrunið, og
hliðstæðar stofnanir hér á landi hafa orðið fyrir ærnu tapi og
mátt hætta starfsemi sinni; en á meðan hafa ágætir stjórnendur
og „frómir“ viðskiptamenn lagt ár frá ári stein eftir stein í þessa
byggingu og gert hana að öflugri og sterkri stofnun, sem með
starfsemi sinni hefir lyft sterklega undir atvinnuhætti og ýmsar
framkvæmdir innan héraðsins. Stjórn sparisjóðsins skipa þessir
menn nú: Pétur Hannesson, formaður; Valgarð Blöndal, Tómas
Gíslason, Sigfús Jónsson og Kristinn P. Briem.
Ýmsir mætir menn og konur hafa safnazt til feðra sinna á
þessu ári. Má þar fyrst nefna Guðrúnu Eiríksdóttur húsfreyju í
Ytra-Vallholti. Hún andaðist í janúar og hafði þá legið rúmföst
árum saman. Hún var hið síðasta af börnum Eiríks hreppstjóra í
Djúpadal, framúrskarandi dugnaðarkona. Hefir undirritaður
minnzt hennar í „Oðni“, og vísast til þess, sem þar er sagt um
þessa ágætiskonu.*
í febrúar dó Sigfús Dagsson, fyrrum bóndi á Keldulandi.
Hann var hinn mesti dugnaðarmaður meðan hann hafði heilsu.
Eitt sinn fór hann til Ameríku og hugði að staðfestast þar. Var
* Óðinn 32. árg. 1936, bls. 63 — 65.
176