Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 94
SKAGFIRÐINGABÓK
vorið 1844, en svo slysalega vildi til, að hann drukknaði á
Skerjafirði ásamt öðrum skólapilti laugardaginn fyrir páska, 6.
apríl 1844.
Þeir Gísli Jóhannesson og Steindór höfðu verið saman í skóla
síðasta vetur Gísla á Bessastöðum. Hafði Gísli „verið honum því
betri sem fleiri hefðu verið honum mótsnúnir," eins og Guð-
ríður í Oddgeirshólum orðar það i bréfi til Finns bróður síns.
Auk þess hefur Gísli sjálfsagt kynnst Oddgeirshólafólkinu, er
hann var í Hjálmholti, áður en hann sigldi.
Frá Höfn skrifar Gísli síðan Steindóri og biður hann vera
lagsmann sinn (á Garði?), þegar hann kæmi til Hafnar, og
undirbúa sér veginn til að verða hlutskipti Sigríðar systur hans.
Þegar þetta bréf barst heim, var Steindór fallinn frá með
fyrrgreindum hætti, en ummæli Gísla í bréfinu hafa þær
mæðgur eðlilega skilið þannig, að raunverulega væri Gísli að
biðja Sigríðar.
Annars er ýmislegt einkennilegt við bréf þetta. Það var lakkað
með innsigli Gísla Þórarsen (Thorarensen frá Hraungerði?) og
ekki var hönd Gísla Jóhannessonar „innani bréfinu“. í þessu
sambandi er ekki óeðlilegt, að minnst sé þess, sem Páll Melsteð
segir um Gísla Thorarensen í bréfi til Jóns Sigurðssonar 1. ág.
1842. „G. Th. er trúlofaður Ingibjörgu systur minni. Þegar ég
dreg frá hroðaskap hans og skeytni eða ósannsögli, þá er hann
nógu vænt mannsefni.“
Guðríður í Oddgeirshólum tók nú það til bragðs að sýna
bréfið ráðhollum vini sínum, Magnúsi Andréssyni í Langholti,
og ráðgast við hann um Gísla vegna „bónorðs“ hans til Sigríðar.
Magnús sagði, að Gísli væri hinn bezti maður. Það hefði hann
greinilega sýnt meðan hann var í Hjálmholti. Hann væri vissu-
lega vænnar stúlku verður.
Svo alvarlega tók Sigríður þetta bréf Gísla, að „hjá honum
einum verður hugur hennar fastur, tryggð hennar óslítandi þar
sem hún tekur henni,“ skrifar Guðríður Finni bróður sínum.
Jafnframt skrifar hún Gísla bréf og setur það inn í bréf til Finns.
92