Skagfirðingabók - 01.01.1982, Side 132

SKAGFIRÐINGABÓK
En snúum nú aftur að Sveini Sveinssyni. Samkvæmt min-
isteríalbók Barðsprestakalls er hann fæddur 22. ágúst 1857. Þar
er ekki getið um hvar hann fæddist, Hartmann í Kolkuósi telur
hann fæddan á Mosfelli í Gönguskörðum. Sennilegra finnst mér
þó, að hann sé fæddur á Veðramóti, því að samkvæmt Jarða- og
búendatali Skagafjarðar bjuggu foreldrar hans þar frá 1856—
1858. En um þetta verður ekki fullyrt, þar sem kirkjubækur úr
Fagranessókn frá þeim tíma eru allar brunnar. Eftir þvi sem
Jarða- og búendatal segir, flytjast foreldrar hans að Mosfelli 1858
og eru þar til 1864.
Nú gerast búferlaflutningar þeirra tíðir. Frá Mosfelli er flutzt í
Ingveldarstaði í Hjaltadal. Þar eru þau aðeins eitt ár. Frá Ingveld-
arstöðum fara þau að Saurbæ á Neðribyggð. Þar eru þau líka í
eitt ár. Þá flytjast þau aftur austur fyrir Héraðsvötn og nú að
Torfmýri í Blönduhlíð og búa þar tvö ár. Þaðan liggur leiðin á
fornar slóðir Sveins Halldórssonar, að Hring í Stíflu, þar sem þau
eru í tvö ár. En þaðan fóru þau að Ökrum í Fljótum, sem var
kirkjujörð frá Barði, þar eru þau óvenjulega lengi, eða í níu ár.
Nú bregða þau á það ráð að flytjast að Hlíðarenda við Sauðár-
krók 1879. Þar dó Sveinn Halldórsson fjórum árum síðar, 1883,
en Rannveig lifði lengi eftir þetta; dó hjá Þorvaldi syni sínum
árið 1918.
Öll árin frá fæðingu Sveins yngra, þar til foreldrar hans flytjast
aftur úr Fljótum að Hlíðarenda, er Sveinn talinn til heimilis hjá
þeim, eða til 1879- í sálnaregistri Barðsprestakalls 1871, þegar
Sveinn er 14 ára, er hann talinn stauta. Árið eftir fær hann
þennan vitnisburð: „Les afar illa, kann 50. gr. illa.“ Er hann er 16
ára er vitnisburðurinn: „Les tæplega.“
Árið 1874, þá 17 ára, er hann fermdur frá Ökrum í Barðs-
kirkju af sr. Jóni Norðmann með þessum vitnisburði: „Bók-
lestur sæmilegur, kunnátta sæmileg, hegðun sæmileg."
Næstu 5 ár er hann talinn til heimilis hjá foreldrum sínum,
eða þar til þau flytjast úr Fljótum, eins og áður er sagt. Það er því
alls ekki rétt, sem segir í minningargrein Hartmanns í Kolkuósi,
130