Skagfirðingabók - 01.01.1982, Blaðsíða 206
SKAGFIRÐINGABÓK
ólykt, er nái að leggja inn í bæina gegnum dyr eða glugga.
Ohreinindafatnaður má eigi liggja eða hanga víðs vegar um
bæina og allra sízt í baðstofum eða íveruhúsum. Menn skulu
þvo sér iðulega og kosta kapps um að vera í hreinum fötum
og sofa við hrein rúmföt. Loftið á að vera svo gott í bænum
sem mögulegt er, og verður því við komið með því að opna
við og við glugga. Allt vatn, sem brúkað er, á að vera hreint
og svo gott, sem kostur er á, og öll matvæli, bæði hrá og
soðin, á að verja eins og auðið er fyrir óhreinindum, og öll
matreiðsla á að fara fram með mesta hreinlæti.
Ef menn frá mislingabæjum nauðsynlega þurfa að ferðast
eitthvað ættu þeir að þvo sér vandlega og, ef mögulegt er,
allan líkamann úr hreinu sápuvatni og fara í hrein föt, er eigi
ættu að hafa náð að koma við neitt, er hafi haft sóttefni í sér
fólgið.
A mislingabæjum skulu sjúklingarnir vera látnir liggja
sem mest afskekktir, og ætti að setja þeim til þjónustu og
hjúkrunar, ef auðið er, einhvern, er áður hefur fengið
mislinga, og varast skal af fremsta megni að láta nokkuð af
því, er sjúklingunum tilheyrir, koma í samband við nokkuð
annað á heimilinu. Vera má, að með því verði nokkuð
dregið úr smittmegninu. Að öðru leyti vil eg vísa til blað-
anna „Nokkur orð um mislinga“ eftir hinn setta landlækni.
Arni Jónsson.
Þessi heilræði dugðu skammt, enda vafasamt, að fjölmargir
hafi átt þess kost að fylgja fyrirmælum læknis vegna þrotlausra
anna og hrörlegra híbýla. Mislingarnir stungu sér niður á
flestum bæjum, „urðu mjög skæðir, og var meðfram kennt
hinu illa veðráttufari og óhentuga mataræði, komu rétt á hvern
bæ og tóku flesta fyrir innan 36 ára aldur. Dó úr þeim fjöldi
fólks.“' Að vonum var fólk felmtri slegið, því sífellt bárust
1 Bréfabók 1882.
204