Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1982, Qupperneq 149

MÚLAÞING
145
annars staðar og við eins og heimtir úr helju að komast þetta eins mikið
og gengi nú á.
Morguninn eftir, 2. mars, var veður svipað, norðaustan alldimmur af
snjókomu og nokkurt fjúk, frost líklega um 4°. Búið var að fá til fylgdar
Gunnar Sigfússon bónda í Völvuholti og skyldi hann fylgja okkur upp á
Króardalsskarð, en ekki mátti fara hina venjulegu leið vegna flóða-
hættu. Króardalsskarð má heita beint upp af Firði eða fjarðarbotninum.
Við fórum því beint upp brekkurnar frá Fjarðarbænum og þurftum
strax að fara að skríða þegar við komum upp fyrir túnið, því brekkurnar
eru snarbrattar. Þegar upp á brekkubrúnirnar er komið má venjulega
ganga á skíðum, þegar þannig snjólag er og fara þá upp Króardalinn, en
nú var þar snjóflóðahætta og varð því að fara aðra leið. Vestan við
Króardalinn er fjallsöxl sem nefnd er Hrútatindur. Nú þurftum við enn
að skríða til að komast upp á hann. Eftir það notuðum við skíðin upp að
skarðsbrekku — og auðvitað skriðum við upp hana. Nú var fylgd Gunn-
ars lokið og hann búinn vel að gera. Þá var tekinn upp matarbiti, og
fóru svo hvorir sína leið.
Nú vorum við í um 1000 metra hæð yfir sjó og ekkert flatlendi í
fjallinu að norðan, efst ein stutt en snarbrött brekka sem nefnd er
Prestagjót, þar getur komið snjóflóð. Síðar komst ég að því að fyrir
þessa gjót má komast og notaði mér það oft ef flóðahætta eða harðfenni
var. En í þetta sinn settum við skíðin undir sitjandann og fórum niður
Prestagjótina. Þá tekur við smábotn og síðan Langihryggur, þar er ein
brekka allbrött. í henni eru 18 símastaurar, og auðvitað sátum við á
skíðunum þar niður. Við álitum að 20-25 metrar væru milli staura og
hryggurinn um 400 metra allur. Þá tók við smáslakki sem ganga mátti á
skíðunum, en síðan brekkurnar á móti Fjarðarsefi og auðvitað sátum
við á skíðunum þar niður. Við komum niður hjá rafstöðinni og eftir það
gengum við á skíðunum eins og menn, en gátum þó ekki farið manna-
vegi, því þar að norðanverðu var óhlaupið, en búist við hlaupi, enda
kom það morguninn eftir. Að sunnanverðu var búið að hlaupa úr brekk-
unum. Mátti heita að samfeflt hlaup væri út undir kaupstað og ekkert
þægilegt að ganga það á skíðunum, enda farið að skyggja. Póstinn
fengum við afgreiddan fljótt á Seyðisfirði og fórum svo í gististað sem
var í Skaftfelli hjá Bjarna gullsmið. Þar var gott að gista. Um kvöldið
skemmti ég mér við að horfa á tvo menn — stjörnur úr bæjarlífmu á
Seyðisfirði. Þeir voru að spila kasínu og lögðu í borðið álitlegar stúlkur
sem þeir spiluðu um, en hvort árangur hefur orðið nokkur af þessu er
mér ókunnugt.
Múlaþing 10