Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 18

Truman Capote
Hús blómanna
Að réttu lagi hefði Ottilie átt að vera hamingjusamasta stúlkan í Port-
au-Prince. Eða eins og Baby sagði við hana: Hugsaðu bara um allt sem
þú hefur. Eins og hvað? sagði Ottilie, því hún var hégómleg og tók skjall
fram yfir bæði svínarif og ilmvatn. Til dæmis útlitið, sagði Baby: þú hef-
ur svo fallega, ljósa húð, næstum alveg blá augu og svo snoturt, sætt and-
lit — engin stúlknanna á götunni á sér öruggari viðskiptavini og hver
þeirra er reiðubúinn að gefa þér allan þann bjór sem þú torgar. Ottilie
samsinnti að allt væri þetta satt og taldi brosandi upp fleiri gæði sem
henni höfðu hlotnast: Ég á fimm silkikjóla og græna satínskó, og ég er
með þrjár gulltennur sem eru þrjátíu þúsund franka virði, og svo getur
verið að herra Jamison eða einhver gefi mér annað armband. En Baby,
sagði hún andvarpandi og gat ekki komið vansæld sinni í orð...
Baby var besta vinkona hennar; hún átti sér aðra vinkonu líka: Rosítu.
Baby var eins og hjól, kringlótt og snerist í sífellu; grænar rendur eftir
óekta hringi voru á nokkrum feitra fingranna, tennurnar í henni voru
eins og kolbrunnir trjástubbar og þegar hún hló mátti heyra það út á sjó,
eða svo sögðu sjómennirnir. Rosíta, hin vinkona hennar, var hærri en
flestir karlmenn og sterkari að auki; á kvöldum, þegar hún var með við-
skiptavin sér við hlið, gekk hún tiplandi skrefum og talaði með flónslegri
dúkkurödd, en á daginn skálmaði hún rösklega áfram og talaði með her-
mannlegri barytonrödd. Báðar vinkonur Ottilie voru frá Dóminíkanska
lýðveldinu og fannst það næg ástæða til að telja sig nokkru æðri heima-
stúlkunum sem voru dekkri á hörund. Þær fengust ekki um þótt Ottilie
teldist til þeirra innfæddu. Þú hefur vit í kollinum, sagði Baby við hana,
og víst var um að þætti Baby eitthvað eftirsóknarvert, þá var það að hafa
vit í kollinum. Ottilie óttaðist iðulega að vinkonur hennar uppgötvuðu að
hún kunni hvorki að lesa né skrifa.
Húsið sem þær bjuggu og störfuðu í var hrörlegt, mjótt eins og turn og
prýtt svölum sem grannar, hlykkjóttar klifurplöntur liðuðust um. Þótt
úti fyrir væri ekkert skilti, bar það nafnið Champs-Élysóes. Eigandinn,
16
á .TSayÁiá - TÍMARIT ÞÝÐENDA NR. 5 / 2000