Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Qupperneq 42

A l i c e M u n r o
42 TMM 2013 · 4
Þannig að sko ég var ekki mjög æstur í að vera mikið heima, skilurðu.
Ég fór burtu og lifði mínu lífi. Ég sagði ókei, ég læt ekki bjóða mér þetta
kjaftæði. Ég lifði mínu lífi. Fékk mér vinnu. Ég fékk næstum því alltaf vinnu.
Ekki hékk ég blindfullur á rassgatinu á styrk frá félagsþjónustunni eins og
margir. Ég meina á afturendanum, ókei? Aldrei bað ég pabba um krónu. Ég
bar tjöru á skúrþök í 30 stiga hita og skúraði gólfin í einhverjum subbulegum
veitingahúsum og ataði mig út í smurolíu á einhverjum drusluverkstæðum.
Ég gerði það sem þurfti. En ég var ekki alltaf tilbúinn að láta bjóða mér eitt-
hvað helvítis kjaftæði og þess vegna entist ég ekki lengi á sama staðnum. Þú
veist, þetta kjaftæði sem fólk er alltaf að bjóða fólki eins og mér upp á, ég
bara meikaði það ekki. Ég kem frá almennilegu heimili. Pabbi vann þar til
hann var orðinn of veikur til að vinna – hann vann hjá strætó. Ég var ekki
alinn upp til að taka við svona kjaftæði. Eða nei – nei annars, gleymdu því.
Foreldrar mínir sögðu alltaf: Þetta er þitt hús. Húsið er borgað upp og í góðu
standi og það er þitt. Þetta sögðu þau við mig. Við vitum að þú áttir erfitt
þegar þú varst ungur og ef þú hefðir ekki átt svona erfitt þá hefðirðu getað
náð þér í einhverja menntun og þess vegna viljum við bæta þér þetta upp eins
og við getum. En síðan, ekki löngu seinna, þá er ég að tala við pabba í síma
og þá segir hann: Þú skilur auðvitað samninginn, er það ekki? spurði hann.
Samningurinn er bara í gildi ef þú skrifar undir pappíra um að þú munir sjá
um systur þína eins lengi og hún lifir. Þetta getur eingöngu verið þitt heimili
ef það er hennar heimili líka, sagði hann.
Jesús minn. Ég hafði ekki heyrt það áður. Aldrei. Aldrei hafði mér verið
sagt að þetta væri díllinn. Ég hélt að samningurinn væri að þegar þau dæju
færi hún á heimili. Og þá er ég ekki að tala um mitt heimili.
Svo ég segi gamla manninum að þannig hafi ég ekki skilið þetta og hann
segir að allt sé frágengið og tilbúið til undirritunar og ég þurfi ekki að skrifa
undir þetta frekar en ég vilji. Ef þú skrifar undir mun Rennie frænka þín
fylgjast með því að þú standir við samkomulagið eftir að við erum farin.
Einmitt: Rennie frænka mín. Hún er yngri systir mömmu og algjör topp-
eðal-tík. En semsagt hann segir: Rennie frænka þín fylgist með þér og
skyndilega breyti ég alveg um tón. Ég segi: Jæja, ef það á að vera þannig þá
er það líklega bara sanngjarnt. Ókei, ókei. Er allt í lagi að ég komi til ykkar í
mat á sunnudaginn? Auðvitað, segir hann. Það gleður mig að þú sjáir þetta
í réttu ljósi. Þú ert alltaf svo fljótur að rjúka upp, segir hann. Á þínum aldri
áttu að geta hagað þér skynsamlega. Fyndið að þú skulir segja það, segi ég
þá við sjálfan mig.
Svo ég fór til þeirra og mamma var búin að elda kjúkling. Góð lykt í hús-
inu þegar ég kom inn. Svo fann ég lyktina af Madelaine, gömlu ömurlegu
lyktina hennar. Ég veit ekki hvað það er en jafnvel þó að mamma þvoi henni
á hverjum degi fer lyktin ekkert. En ég var voða vingjarnlegur. Ég sagði: þetta
kallar á myndatöku. Ég sagði þeim að ég væri kominn með nýja frábæra
myndavél sem skilaði myndunum af sér undir eins og þau gætu séð myndina