Tímarit Máls og menningar - 01.12.2013, Side 94

Ó m a r Va l d i m a r s s o n
94 TMM 2013 · 4
af Kim Il-sung, konu hans frú Kim Jong-suk og syni þeirra Kim Jong-il.
Þessar myndir eru jafnan á besta veggnum í hverri íbúð eða skrifstofu. Ekk-
ert annað má vera á þeim vegg og rammarnir eru þannig sniðnir að feðg-
arnir horfa niður í stofuna eða skrifstofuna og fylgjast þannig með að ofan.
Eftir morgunverð gengur móðirin með dóttur sína í skólann og á leiðinni
syngja þær saman ættjarðarsöng þar sem kemur fyrir þessi hending: „Okkar
voldugi alþýðuher skekur bæði himin og jörð / aumu amerísku rakkarnir
leggjast á hnén og biðja sér griða.“ Fáir bílar sjást á götunum, aðeins gangandi
vegfarendur og einstaka maður á reiðhjóli. Á gönguleið mæðgnanna sjást
þrjú stór veggspjöld á götu, tvö sem sýna einbeitta norður-kóreska hermenn
reiðubúna til orrustu og það þriðja sem sýnir stóran amerískan hermann
engjast á kóreskum byssusting.
Þetta er allt í samræmi við hugmyndafræðina sem Kim Il-sung skóp og
setti þjóð sinni fyrir. Juche-kenningin gerir stjórnvöldum kleift að stilla Kim
Il-sung upp sem stórfenglegum hugsuði og hengja merkimiðann „juche“ á
hvaðeina sem um leið kemur í veg fyrir að stefnan sé gagnrýnd á nokkurn
hátt. Að sama skapi er þessi stefna til þess fallin að fela hina raunverulegu
hugmyndafræði fyrir útlendingum. Umheiminum er nefnilega ekki ætlað
að skynja raunveruleikann sem felst í afar harðskeyttu útlendingahatri og
einangrunar- og þjóðernishyggju er byggir að verulegu leyti á fasískum hug-
myndum úr japönskum goðsögnum. Nei, það sem maður sér er þunglamaleg,
ríkisrekin þjóðernishyggja – sögð byggð á húmanískum grundvallarreglum
– og sú furðulega meinloka sem felst í kjarna juche: Að þessari yfirburðaþjóð
nægi kenningar yfirburðaleiðtoga sinna um fullveldi og eigin getu til allra
hluta.
Blómin þurfa sólskin
Í áðurnefndri heimildamynd Fleurys má síðan sjá skólabörn hneigja sig djúpt
fyrir stórri mynd af Kim fyrsta (sem er umvafinn glaðlegum og skýreygum
börnum) á leið inn í skólann. Fyrsti tími dagsins hefst á því að kennarinn
spilar af segulbandi þema dagsins: „Blóm þurfa á sólskini að halda til að
blómstra og börnin í landi okkar hafa sömu þörf fyrir kærleika okkar mikla
hershöfðingja, Kim Jong-il, til að vaxa og þroskast.“
Á meðan dóttirin er í skólanum heldur móðir hennar til vinnu á sauma-
stofu þar sem búnar eru til yfirhafnir. Yfirmaðurinn tilkynnir að verk-
smiðjunni hafi verið settur 150 úlpu kvóti fyrir daginn í dag – jafnvel þótt
saumaðar hafi verið færri en 100 úlpur í gær. Konurnar (sjáanlegir karlar
virðast allir vera einhverskonar yfirmenn) eru varla sestar við saumavélarnar
þegar rafmagnið fer af. Sumar taka upp bækur til að lesa, aðrar snúa sér
að sessunaut sínum til að spjalla um daginn og veginn. Í öðrum sal hefur
framkvæmdastjórinn kallað til fundar þar sem hann segir að rafmagnsleysið
sé að kenna kverkataki Bandaríkjanna og marga ára náttúruhamförum.