Tímarit Máls og menningar - 01.09.2014, Blaðsíða 56

B j ö r n H a l l d ó r s s o n
56 TMM 2014 · 3
Bræðurnir sátu lengi og ræddu um ferð Bödda til Manilla og um Maríón.
Böddi lýsti því hvernig hann hafði séð myndina hennar á stefnumótasíðunni
og verið umsvifalaust hugfanginn af henni. Hvernig hún hafði brosað á
myndinni og hvernig hann hafði síðan þekkt hana á brosinu um leið og hann
kom út úr tollgæslunni á flugvellinum. Hann hafði lesið það sem hún hafði
skrifað um sjálfa sig á stefnumótasíðunni og þótt hún virka klár og örugg
með sig. Þroskaðri en hinar stelpurnar á heimasíðunni þrátt fyrir að vera
tíu árum yngri en hann. Þegar þau hittust í fyrsta sinn höfðu þau bæði verið
þögul og feimin, eins og unglingar á leiðinni á sitt fyrsta ball, með roskna
frænku hennar í eftirdragi. Eftir að hún féllst á að giftast honum hafði verið
haldin veisla með fullt af ættingjum. Það var síðasta daginn þeirra saman,
áður en hann fór aftur heim til Íslands að bíða hennar. Böddi kallaði það
grillveislu en af lýsingunum að dæma hafði það verið flóknara en svo. Hann
og Maríón höfðu setið hlið við hlið, umkringd fjölskyldu hennar, og haldist í
hendur undir borðinu á meðan þeim var færður grillmatur á pappadiskum.
Á meðan Jóhann hlustaði á frásögnina af því hvernig bróðir hans og
mágkona höfðu kynnst varð honum ljóst að Böddi hafði beðið lengi eftir
tækifæri til að segja einhverjum þessa sögu og hafði sagt sjálfum sér hana
aftur og aftur þar til hún var orðin þaulæfð. Þetta var sagan af stóra róman-
tíska ævintýrinu sem hann og Maríón höfðu ráðist í saman. Hann virtist
hálfpartinn hafa gleymt að sagan hafði nú runnið sitt skeið og að þeim hafði
ekki tekist að rækta með sér neina ást.
Símtölin höfðu byrjað fyrir einhverjum mánuðum síðan. Stuttu eftir að
Maríón fór að eignast sína eigin vini. Aðrar konur sem höfðu komið frá
Filipps eyjum og annarsstaðar frá til að giftast íslenskum karlmönnum.
Böddi hafði hringt og kvartað við Jóhann að Maríón vildi að hann kæmi
með að hitta þessar vinkonur og eiginmenn þeirra. Þau hittust öll heima
hjá hvert öðru reglulega, skiptust á að halda matarboð og stundum leigðu
þau jafnvel sal og komu með filippískan mat með sér, fengu hljómsveit eða
plötusnúð og dönsuðu fram eftir kvöldi. Böddi þoldi ekki þessa dansleiki.
Það sagði hann Jóhanni í símanum. Konurnar töluðu allar saman og hlógu
og hann skildi ekki neitt. Hann var fastur með köllunum sem hann sagði
að væru hálfgerðir hallærisgaurar. „Svona sorglegar týpur,“ sagði hann við
Jóhann í símanum. Eftir að hann byrjaði að neita að fara með henni snerust
símtölin upp í kvartanir um að Maríón væri aldrei heima og vildi bara vera
með vinum sínum en ekki honum. Hann byrjaði að fara á barinn í staðinn,
eins og til að jafna metin á milli þeirra. Hann skyldi sko ekki sitja einn heima
að bíða eftir henni. Þó að Jóhann þekkti alla þessa forsögu þá gat hann samt
ekki fengið sig til að neita Bödda um þá rómantísku draumamynd sem hann
var að útlista af sambandi sínu við Maríón, rétt eins og í öllum símtölunum
þar sem hann hafði leyft Bödda að tala út, játti bara og reyndi sem best hann
gat að taka enga afstöðu. Hann leiddi sjaldan hugann að því hvernig Maríón
myndi segja söguna af kynnum hennar og hjónabandi við Bödda. Bægði