Tímarit Máls og menningar - 01.09.2014, Blaðsíða 58

B j ö r n H a l l d ó r s s o n
58 TMM 2014 · 3
ekki farið úr skónum þegar hann kom inn og nú sá hann að hann hafði
skilið eftir sig fótspor á gólfinu. Munstrið á skósólunum hans gráar línur á
parketinu. Hann opnaði hurðina og sneri sér að bróður sínum.
„Þú ættir samt kannski að fara í vinnuna á morgun,“ sagði hann. „Ef ekki
þá gæti þeim þótt það eitthvað undarlegt.“
Bróðir hans kinkaði kolli og augun í honum voru ekki brothætt lengur.
„Já, ætli það ekki. Það er örugglega stafli af uppsafnaðri vinnu á skrif-
borðinu mínu.“
Jóhann snerti framhandlegg bróður síns og snertingin var svo ólík
klunna lega faðmlaginu í eldhúsinu. Það var þyngd í snertingunni en einnig
kærleikur og ást. Hönd hans hvíldi þar eitt augnablik en lyftist svo og
gerði snögga hreyfingu í loftinu, eins og hann væri að veifa eða kveðja að
hermanna sið. Böddi skilaði kveðjunni til baka með sama móti.
Hann gekk upp snjóþaktar tröppurnar og hélt sér í handriðið og gekk frá
húsinu. Þegar hann leit við stóð Böddi í gættinni. Honum kom aftur í hug
tröllið sem bjó undir brúnni en sá ekkert fyndið við það lengur. Þeir horfðust
í augu og hvorugur þeirra gerði eða sagði neitt til að gefa til kynna að þeir
þekktu hvor annan, svo lokaði Böddi hurðinni og Jóhann sneri sér við og
gekk í átt að bílnum.
Á meðan bíllinn var stopp á rauðu ljósi á leiðinni heim til Ellu og krakk-
anna sá Jóhann skyndilega fyrir sér hvernig Böddi gengur á milli herbergja í
litlu íbúðinni og tekur niður ljósmyndir og blómamálverk, tekur föt úr svefn-
herbergisskápnum og meik og krem úr baðherbergisskápnum og treður því
öllu í stóran svartan ruslapoka.