Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1960, Side 160

1960
— 158 —
vinnu. Hins vegar hefði hann stundað
kennslustörf veturinn 1958—1959 frá
byrjun október til aprílloka og skrif-
stofustörf um tíma vorið 1959.
S. kvartaði einkum um stirðleika,
þrautir og eymsli í hægra öklalið.
Honum finnst hægri fótur ótraustur
og valtur, sérstaklega ef hann stígur
á ójöfnur. Hann kveðst ganga óhaltur
á sléttu, en þreytist fljótt og verður
haltur, ef hann gengur hratt eða eftir
slæmum vegi.
Hinn 25. ágúst 1959.
Skoðun: Hægri fótlimur. Öklaliður,
mjóileggur og kálfi virtust heldur
þrútnari og fyrirferðarmeiri en til-
svarandi staðir á vinstra fótlim. Á
innanverðum hægra ökla er íbogið,
vel gróið ör, 10 cm langt. Beyging upp
á við, ristarbeyging, reyndist ca 80°.
Samsvarandi beyging á vinstra fæti
reyndist 60—65°. Rétting á hægra fæti
reyndist ca 115°. Samsvarandi hreyf-
ing á vinstra fæti ca 125°. Hverfi-
hreyfingar á hægra fæti virtust mér
minnkaðar um ca helming.
Eins og tekið var fram í greinar-
gerð prófessors Snorra Hallgrimssonar
frá 27. ágúst 1959 og ég hefi vitnað til
hér áður, þá sýndu röntgenmyndir,
sem teknar voru af báðum öklum slas-
aða í Röntgendeild Landspítalans 25.
og 26. ágúst 1959, úrkölkun í báðum
öklabeinum S. hægra megin. Auk þess
kom í ljós skarð í liðflöt sköflungsins,
aftast, sem vafalaust má telja eftir-
stöðvar af broti, sem komið hefur í
afturbrún hans. Enn fremur kom í ljós
nokkur gliðnun á liðgafflinum, sem
sýnir sig á þann hátt, að liðbilið milli
innra ökiabeins og völunnar mældist
2—3 mm viðara hægra megin en
vinstra megin.
Það, sem ég undirritaður fann við
skoðunina 25. ágúst 1959, var í fullu
samræmi við það, sem prófessor Snorri
Hallgrímsson fann við sína skoðun um
svipað leyti og ég þegar hef greint
frá.
í samræmi við það, sem fannst við
þessar skoðanir, mat ég undirritaður
svo framtiðarörorku S. vegna afleið-
inga slyssins 25. júlí 1958, hinn 18.
sept. 1959, og taldi hana hæfilega
metna 10%.
Sökum þess hversu stutt var liðið
frá slysinu, þegar örorkan var metin,
var gert ráð fyrir, að ástand hægra
öklaliðs, að því er tekur til afleiðinga
slyssins 25. júlí 1958, ætti eftir að
breytast talsvert til batnaðar. Nú virð-
ist þetta þvert á móti hafa snúizt við
og ástandið versnað verulega, sem
meðal annars má ráða af nýju vott-
orði frá prófessor Snorra Hallgríms-
syni, dags. 5. þ. m.
Ég fæ ekki betur séð en að nauð-
svnlegt verði að framkvæma aðgerð á
hægra öklalið S. og festa í liðnum,
gera á honum staurökla, ef ástand
hans vegna afleiðinga slyssins 25. júlí
1958 versnar að ráði úr þessu.
Þetta vottorð prófessors Snorra
Hallgrímssonar, sem, eins og áður seg-
ir, er dags. 5. febr. 1962, fer hér á
eftir:
„S. S-son, f. 29.6.1938, frá ..., hefur
í dag að nýju verið til athugunar hjá
undirrituðum vegna afleiðinga slyss,
er hann varð fyrir á Raufarhöfn,
25.7.1958.
S. upplýsir, að liðan sé mikið til
óbreytt frá því, sem lýst er í umsögn
minni, dags. 27.8.1959. Fyrir um það
bil ári síðan fór að bera á sársauka-
stingjum i h. ökla við gang, jafnvsl
þótt hann gengi á sléttri gangstétt.
Þessi óþægindi byrjuðu í sambandi
við skólagöngu s. 1. vetur í Oslo, en
þar hafði hann um V2 tíma gang i
skólann. Stingir þessir voru mjög sár-
ir, og átti hann stundum erfitt með
að komast í skólann. Þessi óþægindi
bötnuðu nokkuð við meðferð hjá
nuddlækni, en hafa þó ekki horfið og
valda honum enn nokkrum baga.
Við skoðun í dag reynist ástand
nánast óbreytt frá þvi, sem lýst er 1
áðurnefndri umsögn. Nokkur bjúgur
er í h. fótlegg og hreyfingarhindrun 1
h. öklalið og fótliðum engu minni en
áður.
Röntgenskoðun 27.1.1962 sýnir eins
og áður gliðnun á liðgafflinum og
grunnt skarð i liðflöt sköflungsins
aftan til.
Ekki eru líkur til, að ástand h. öku*'
liðs S. batni frá þvi, sem nú er. Fpe '
ar má búast við, eins og tekið er fra
i umsögn frá 27.8.1959, að óeðlilegar