Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1960, Síða 179

— 177
1980
un á T. Þ-syni, f. 21. apríl 1939, ...,
Vestmannaeyjum. Yfirleitt virðist
ástand hans vera lítiS breytt, frá því
að ég gaf seinast vottorð um hann.
Reflexar eru yfirl. liflegir, tonus-
aukning og minnkaður kraftur er í
vinstri hendi og liandlegg, en rýrnun
akki áberandi. Romberg er neg., gang-
ur eðlilegur og dyskoordinatio er nú
nijög litil v. megin.
T. kvartar nú ekki lengur um höfuð-
verk né óþægindi fyrir bringspölum.
Annars tel ég rétt að láta taugasérfræð-
ing athuga hann.“
•.., sérfræðingur i tauga- og geð-
sjúkdómum, Reykjavik, segir á þessa
leið í læknisvottorði, dags. 28. ágúst
1958:
„Liðan sjúkl. er betri — minni
höfuðkvalir og minni verkur i brjóst-
kassa v. megin. En hann á örðugt með
svefn, er mjög seinn í svefn, en sefur
mjög fast, og erfitt er að vekja hann.
Hann er minnissljór og mjög gleym-
*nn. Hann þolir enga likamlega
areynslu, fær þá strax svima og bletti
fyrir augun. Hann getur aðeins unnið
létt störf, sem hann þarf ekki að beita
afli við.
Neurologiskt: létt paresis í v. hendi
°S i v. framhandl., vöðvar rýrari en á
h. handlegg. Léttur intentionstremor
Vlð fingurnefpróf v. megin. Nervi
cranii intact.
Romberg -f.“
í málinu liggur fyrir læknisvottorð
• • •, sérfræðings í taugasjúkdómum,
Reykjavík, dags. 25. marz 1960, svo
hljóðandi:
„Sjúkl. varð fyrir slysi 1954 (þá að
aögn i vinnu hjá E. S-syni), er hann
fell niður um 4—5 m. Við fallið hefur
hann slegið við höfðinu, og var hann
•neðvitundarlaus í ca 20 míniitur á
e tlr; Hann hefur amnesi fyrir sjálfu
Slysinu og man fyrst eftir sér, er hann
Vaknaði eftir slysið á Sjúkrahúsi Vest-
^annaeyja, en þangað var hann fluttur.
■rt ^ann vaknaði, var hann hnakka-
s Rur, kvartaði um mikinn höfuðverk,
ugleði og kastaði upp. Á Sjúkrahúsi
eshnannaeyja var hann um 1 mán-
a*’ an. Þess að ástandið batnaði neitt
v. ,ra®i; einnig lá hann um tíma heima
Ja sér. í júni 1955 var hann lagður
inn á III. deild Landspítalans, þar sem
ástand hans virtist fremur fara versn-
andi, og farið var að bera á parestesi
í vinstri hendi og svima. Þaðan var
sjúkl. sendur til Dr. Busch i Kaup-
mannahöfn. Diagnosis þar var „Con-
tusio cerebri seq. Diffus atrofisk
hjerneaffektion. Typisk posttraum.
hjernestams syndrom“.
Eitthvað virtist sjúkl. lagast eftir
þetta, en þó hafði hann alltaf höfuð-
verk, átti erfitt með svefn, taldi minni
lélegt, alltaf mjög þreyttur, og oft bar
á uppköstum.
í jan. 1959 fór honum að versna aft-
ur almennt. Svefninn varð verri, og
hann hafði mikinn þreytuverk í baki
við alla áreynslu. Einnig var hann
mjög slappur. Um þetta leyti fór að
bera á „krömpum“, en þeir virðast
eftir lýsingunni vera funktionellir.
Vegna þessa var hann fluttur á III.
deild Landspítalans til frekari rann-
sóknar. Á Hrafnistu var hann í rúma
2 mánuði.
Ástand sitt telur hann lítið hafa
breytzt, en þó hafa „kramparnir“ svo
til horfið.
Fyrir slysið var sjúklingur heilsu-
góður. Ekki er vitað um neina geð-
sjúkdóma í ætt sjúklings.
Skoðun: Allar kvartanir sjúklings
eru mjög neurasteniskar Nn. Crani-
ales: Nokkur bradymimi og bradylali.
Motorik: Grófir kraftar nokkuð góðir.
Tonus nokkuð plastiskt aukinn. Re-
flexar mjög auknir, einkum á extr.
inf. (patologiskt). Babinski negat.
bilat. Koordination: Gangtruflanir,
tremor á höndum og fótum og ataxi,
sem allt virðist vera funktionelt.
Sensibilitet: eðlilegt. Sfinkterfunkt.:
eðlil.
Sjúkl. liefur oft verið skoðaður af
mér s. 1. 12—14 mánuði.
Hér er um að ræða contusio cerebri
seq.
Atrofia cerebri.
Batahorfur virðast mér mjög vafa-
samar, þar sem liðin eru tæp 6 ár, síð-
an hann slasaðist, og ástand hans i
dag ekki betra en að ofan greinir.“
Sami læknir vottar á þessa leið 25.
janúar 1961:
23