Hugur - 01.01.2018, Side 11

Afstæðishyggja, ágreiningur og amerísk heimspeki 11
félagsleg og pólitísk málefni á borð við skilnað, réttindi samkynhneigðra, fóstur-
eyðingar og jafnvel getnaðarvarnir. Og ég tók þar að auki áfram þátt í pólitískum
aðgerðum á vegum Amnesty International.
Sú heimspeki sem kennd hafði verið í gömlu frumspekideildinni hafði, með
fáum undantekningum, að langmestu leyti snúist um tómísku hefðina í stað þess
að fjalla um þær heimspekilegu hugmyndir sem flestir aðrir skólar kenna. Við
Dermot Moran vildum breyta þessu. Ég taldi sjálf að kynjamisvægið í heimspeki
myndi hverfa um leið og tekist hefði verið á við þau almennu félagslegu og póli-
tísku vandamál sem heimspekideildin og Írland í heild sinni stóðu frammi fyrir á
þessum árum. En ég hafði á röngu að standa. Í takt við róttækar breytingar á Ír-
landi á þessum árum tók heimspekideildin við UCD miklum breytingum. Nem-
endur í námskeiðum hjá mér urðu ekki lengur hneykslaðir þegar ég sagði þeim frá
frjálslyndum viðhorfum mínum, og í raun reyndust margir þeirra enn róttækari
en ég sjálf. Heimspekin við UCD, bæði meginlandsheimspekin og hin analýtíska,
varð smátt og smátt keimlík því sem tíðkaðist í öðrum löndum. Samt sem áður
batnaði ekki ójafnt kynjahlutfall í heimspeki með þeim hætti sem ég hafði vonast
eftir. Karlmenn voru ráðnir í flestar stöður við UCD og Trinity College Dublin,
og þær fáu konur sem komu þar til starfa urðu ósáttar við vinnuaðstæður sínar og
færðu sig um set.
Það var fyrst þá sem ég áttaði mig á því að beinna aðgerða væri þörf til að auka
hlut kvenna í heimspeki og bæta aðstæður þeirra. Ég stofnaði Félag kvenna í
heimspeki á Írlandi árið 2010. Stofnfundurinn var haldinn á sama tíma og ráð-
stefnan Joint Sessions of the Aristotelian and Mind Society, sem ég skipulagði, var
haldin við UCD. Fyrstu tvö árin gerðist ekki mikið í þessum málum, en eftir að
ég tók við formennsku í heimspekideildinni árið 2011 hlutu nokkrir hinna yngri
kvenheimspekinga nýdoktorastyrk frá Írska rannsóknarráðinu. Með þeirra hjálp
og ýmissa annarra tókst okkur að virkja þetta félag og vekja athygli á því hversu
þarft það er að auka þátttöku kvenna í heimspeki. Sumir karlkyns kollega minna
við UCD studdu okkur og fyrir vikið erum við með fræðasamfélag sem styður nú
mun betur við bakið á konum og rannsóknum þeirra en áður. Við höfum einnig
ráðið þrjár konur í fastar stöður og það hefur gefið heimspekideildinni allt aðra
ásýnd.
Eins og svo margar aðrar konur í fræðaheiminum hef ég sjálf orðið fyrir ótal-
mörgu óskemmtilegu í gegnum tíðina, allt frá því að vera jaðarsett til þess að
verða fyrir kynferðislegri áreitni (versta dæmið um þetta gerðist í mjög virtum
háskóla í Bretlandi). Það versta við þetta er að ég þagði um það í fjöldamörg ár,
bæði um tiltekin atvik sem komu upp og eins um það almenna andrúmsloft sem
útilokar konur og jaðarsetur þær. Mér leið eins og ég hefði á engan stað að leita og
var viss um að þótt ég tjáði mig, þá yrði ég ekki tekin alvarlega. Það hefur hjálpað
mikið að heyra sams konar reynslusögur frá öðrum konum innan heimspekinnar,
því mér hætti til að gera ráð fyrir því að ég hefði orðið fyrir þessu vegna þess að
ég væri ekki af vestrænum uppruna eða „utanaðkomandi“. Eitt af því sem Félag
kvenna í heimspeki á Írlandi er ætlað að gera er að láta konur sem hafa gengið í
gegnum svona hluti vita að til er stuðningsnet sem þær geta reitt sig á ef þær þurfa
Hugur 2018meðoverride.indd 11 24-Jul-18 12:21:21