Úrval - 01.06.1962, Side 79

JESÚS MANNKYNSSÖGUNNAR
87
ast, áður en þeir fóru þangað —
skipun, sem var auðvitað óþörf,
þar sem þeir höfðu þegar vopnazt
(XXII. 36-38). Einnig er sagt frá
því, þegar Jesús reið inn í Jerú-
salem, að honum hafi verið fagnað
með orðum, sem táknuðu stjórn-
málalegan Messías „Blessaður sé
konungurinn, sem kemur í nafni
Drottins!“ (Lúkas. XIX. 38).
I leit okkar að Jesú mannkyns-
sögunnar, virðist þess vegna, að
bak við trúvarnarfræði guðspjalls-
ins liggi endurminning um vissa
atburði, sem gefi skýringu á því,
að Rómverjar tóku hann af lífi.
Nú er það kunnugt, að á þess-
um tímum bjuggust Gyðingar við,
að Guð mundi frelsa þá frá þræl-
dómsoki heiðingjanna með því að
senda hinn smurða, þ.e. Messías,
til þess að frelsa þá. Það er líka
jafnkunnugt og sannað með nafn-
inu „Kristur“ að kristnir menn
hafa frá upphafi álitið Jesúm vera
hinn fyrirheitna „Messías" eða
„Krist". Hvernig þetta álit hefur
myndazt er okkur hulið, en skiln-
ingur okkar á Jesú mannkynssög-
unnar er mikið kominn undir skýr-
ingu þess.
Við verðum enn að snúa okkur
til Markúsar eftir fyrstu upplýs-
ingum.
Við gagnrýni kemur í ljós, að
trúvarnarfræðum þeim, sem ganga
sem rauður þráður gegnum þetta
guðspjall er ekki aðeins ætlað að
útskýra það, að Jesús hafi verið
saklaus. Það leitast einnig við
að sýna, að enginn Gyðingur hafi
viðurkennt hið guðlega eðli Jesú,
meðan hann lifði — fyrsti maður,
sem skynjar guðdóm hans var,
samkvæmt Markúsarguðspjalli,
hundraðshöfðinginn rómverski við
krossfestinguna. (XC. 39). Ætlun
guðfræðinnar hér er auðvitað að
taka tillit til afstöðu hinna upp-
runalegu gyðinglegu postula Jesú.
Mest ber á þessu hjá Markúsi, um
atburðinn hjá Sesareu Filippi, sem
sagt er frá í VII. 27-33. Hann seg-
ir svo frá, að þegar Jesús hafði
spurt fyrstu lærisveina sína, hvern
þeir héldu hann vera, viðurkennir
Pétur, sem hafði orð fyrir þeim,
að hann sé Messías. En það var
ekki nóg, og Markús heldur áfram
að útskýra það, þegar Jesú sagði
þeim næst að hann myndi verða
að líða og deyja, að Pétur vill ekki
samþykkja þessa reglu fyrir meist-
ara sinn og varð þess vegna fyrir
hörðum ávítum.
Samkvæmt Markúsarguðspjalli,
gátu sjálfir lærisveinar Jesú að-
eins viðurkennt hann sem Messías
fsraels. Það voru heiðingjar og þá
án efa fyrst og fremst Páll, sem
skildu, að hann að sömu eðli vReri
guðlegur frelsari mannanna, sem
endurleysti þá með fórnardauða
sínum, — sannindi, sem birtast í
viðurkenningu rómverska hundr-