Úrval - 01.05.1968, Blaðsíða 21

VOÐI Á FERÐUM
19
ast, og var þá verkinu frestafS. Bon-
annus var látinn sæta miklum fjár-
útgjöldum fyrir mistök sín. íbúar
borgarinnar urðu honum svo reiðir,
að hann varð að flýja úr borginni,
og dó hann fátækur og einmana.
Svo leið öld að enginn þorði að
hefjast handa að nýju. Loks kom
l'ram maður, sem þorði það. Hann
hét Giovanni di Simone, og tók
hann til við verkið af kappi og for-
sjá, því að hann var vel að sér í
mennt sinni. Loks kom að því að
ekki var annað eftir en að setja
klukknaturn ofan á, en af því varð
ekki, því arkitektinn þorði ekki að
hætta á að klukkum yrði hringt í
turninum. Hann bjóst við að turn-
inn mundi ekki þola það. Og minn-
ugur þess hvernig fyrirrennara
hans hafði reitt af, neitaði hann að
byggja klukknaklefann. En sextíu
árum síðar fékkst Tommaso Pisano
til að vinna þetta verk.
Árið 1350 sáu menn, sem saman
voru komnir á torginu, að turninn
hnikaði sér til, því líkast sem væri
hann að hneigja gestunum. Eftir
þetta gat engum dulizt að turninn
hallaðist, og var þá farið að kalla
hann skakk turninn í Písa, og enn
er hann nefndur því nafni.
Um það leyti sem smíði turnsins
var að verða lokið að fullu nam
„Feginn yröi ég, ef Italir vildu fallast á hugmynd mína.“ Svo
sagöi David Malkov viö höfund þessarar greinar.