Úrval - 01.05.1968, Blaðsíða 129

HRÆÐILEGU MENNIRNIR TÍU . . . .
127
komizt að því, að höfuðkúpan var
brotin. Það leit út fyrir, að hún
hefði orðið fyrir mjög þungu höggi.
En það fannst ekkert líklegt vopn
á staðnum. Fj arvistarsannanir allra
þeirra, er gátu hugsanlega átt aðild
að þessu, höfðu verið rannsakaðar
gaumgæfilega, þar á meðal fjarvist-
arsönnun eiginmannsins. En það
virtist ekkert vera athugavert við
þær. Ekkert hafði verið eyðilagt þar
á bænum og engu stolið, svo að
það kom ekki til greina, að þarna
væri um rán að ræða.
Mannings lagði síðan af stað í
lest til Wales ásamt Jack Fuller,
aðstoðarmanni sínum. Mannings
hafði alizt upp í dal þar skammt
undan, svo að hann var gerkunn-
ugur lífsháttum íbúanna á þessum
slóðum. Fyrst athugaði hann allar
aðstæður á bænum, en síðan ræddi
hann við lækninn, sem hafði fram-
kvæmt líkskoðunina. Læknirinn
skýrði honum frá því, að konan
hefði látizt um hádegisbil. En lík-
ið hafði stirðnað síðar en ella vegna
þess að værðarvoðirnar, sem voru
kyrfilega breiddar yfir það, höfðu
tafið fyrir kólnuninni.
Mannings kom nú á laggirnar
rannsóknarbækistöð til rannsóknar
í máli þessu, en slíkt er nefnt
„Morðskrifstofa“ á máii starfs-
mannannan hjá Scotland Yard. Þar
þakti hann alla veggi með kortum
af morðstaðnum og næsta umhverfi
hans, þar sem sýndar voru allar
leiðir, er lágu að býlinu. Þar voru
einnig myndir af fólki því, sem
mál þetta snerti, og einnig myndir
af næstum hverjum ferþumlungi
býlisins og útihúsanna.
Hann athugaði síðan þessi vegg-
kort sín mjög vandlega til þess að
reyna að ákvarða, hvaða leið eigin-
maður hinnar látnu væri vanur að
hjóla til vinnu sinnar. Síðan vó
hann og mat allar þær upplýsingar,
sem hann hafði um morðvopnið.
Hann reyndi að ákvarða stærð þess
og þyngd. Og hann fékk járnsmið
til þess að smíða járnstöng af svip-
aðri stærð og þyngd.
Með stöng þessa í hendi sér tók
hann sér stöðu á ýmsum stöðum á
miðjum veginum, sem hann áleit, að
eiginmaðurinn færi um til vinnu
sinnar. Svo kastaði hann henni inn
á akrana og bithagana sitt hvorum
megin vegarins. Hann kastaði henni
eins langt og honum var frekast
unnt. Hann merkti síðan staðina,
þar sem stöngin kom til jarðar. Síð-
an lét hann lögregluþjóna mynda
langa röð og lét þá þaulleita á
svæði þessu beggja vegna vegarins.
Og um hálfri annarri mílu vegar
frá býlinu fannst einmitt morð-
vopnið, sem leit næstum alveg eins
út og stöngin sem Mannings hafði
látið smíða.
Prófanir í rannsóknarstofu sýndu
svo að stöngin hafði verið smíðuð í
járnsteypunni, sem eiginmaður
hinnar látnu starfaði í. Þegar
Mannings hafði fengið þær upplýs-
ingar, kallaði hann manninn á sinn
fund. Maðurinn viðurkenndi að hafa
fengið stöngina í járnsteypunni, en
hann sagðist eingöngu hafa ætlað
að nota hana sem fleyg til hjálpar
við að kljúfa í sundur trjáboli til
eldiviðar. Hann sagði, að sá, sem
drepið hefði konu hans, hlyti að
hafa fundið stöngina á bænum og