Úrval - 01.01.1973, Blaðsíða 99

I
f
Jóhannes pifl bleatar triafta i Pétnratorginu i páskum 1962.
kristna trú. Og þaö var mjög athyglis-
vert, hvernig hann valdi sér vini oft og
tíftum. Tyrkneski sendiherrann I
Paris, sem haffti verift fremur
kuldalegur vift Roncalli i heimalandi
sinu, haföi nú fullt frelsi til þess aft lýsa
slnum sönnu tilfinningum i garft hans i
Paris. „Þaft, sem viö gátum ekki gert
fyrir yftur heima I Tyrklandi, yftar
hágöfgi, gerum vift hér i Frakklandi,”
sagfti hann vift Roncalli, strax og
fundum þeirra bár saman i Paris. Og
siftan urftuþeir sérstakiega nánir vinir.
Roncalli talafti eitt sinn um tyrkneska
sendiherrann sem „uppáhalds-
heiöingjann” sinn.
Kimni hans gerfti þaö aft verkum, aft
öllum var hlýtt til hans. t utanrikis-
maftur finnur til djúprar friftar-
kenndar.”
Eitt sinn er Roncalli var hrósaft fyrir
leikni hans I fulltrúastörfum sinum
fyrir hagsmuni Vatikansins, sagfti
hann: „Ég á ekki neitt hrös skilift. Þvi
er bara þannig farift, aft vinir minir
innar rikisstjórnarinnar eru vanir
vifillengjum þeim, sem einkenna
utanrikisþjónustustörf. Og þegar þeir
uppgötva, að ég segi bara einfaldan
sannleikann, segja þeir: „Hversu
snjall þessi maftur er.”
Hann trúfti þvi ekki, aft Guö refsafti
nokkrum manni fyrir aft vera ekki
kaþólskrar trúar. Hann gekk jafnvel
svo langt aft biftja einnig i bænum
sinum fyrir þeim, sem ekki játuftu