Úrval - 01.01.1973, Blaðsíða 15

AF HVERJU RIÐUR ROBYN?
13
sjálfa mig til þess að stappa i mig
stálinu. Auðvitað var ég jafnvel þá
þegar á þeirri skoðun, að ég væri stór-
kostlegur knapi. bað voru engin láta-
læti.”
Svo hélt Robyn á fund þjálfarans
Franks Wrights einn rigningarmorgun
i nóvembermánuði. „Það var helli-
rigning og Iskalt,” segir hann. ,,Ég
hafði rekiö hana burt frá hesthúsunum
einu sinnu áður, en i þetta skipti stóö
hún bara fyrir utan þau og lét rigna á
sig. Og þegar ég sá vatniðvella upp úr
reiöstigvélunum hennar, sagði ég:
„Jæja þá, komdu inn fyrir. Ég ákvað
að gefa henni tækifæri til þess að sitja
einn af stökkhestunum. Hún þakkaöi
mér fyrir og hljóp til næstahestshúss I
rigningunni. Robyn hleypur alltaf,
jafnvel enn þrátt fyrir alla frægðina.”
Wright lét hana sitja hest, sem bar
.íeitið „Exotic Bird” (Framandi fugl),
en hann kom yfirleitt meö þeim
siðustu I mark. En henni gekk það vel
að fá hann til að leggja sig fram, að
það munaði aöeins örlitlu, að hún fengi
fjórðu verölaun. „Hestarnir leggja sig
alltaf fram, þegar Robyn situr þá,”
segir Wright. „Maður sá þaö strax.”
Hið mikla tækifæri Robyn kom,
þegar hestaræktarmaðurinn Allen
Jerkens á Hobeauhrossaræktar-
búgarðinum réö hana til sin. Hann
kunni vel viö einbeitni hennar. Hún fór
alltaf vel af stað, þegar hleypt var af
rásbyssunni, og hafði mjög gott lag á
hestunum, sem hún sat. „Hún veitir
hestinum ætiö tækifæri til þess að gera
sitt bezta,” segir Jerkens. Stundum er
þvi haldið fram, að kvenknapar séu
léiegir, þegar kemur aö loka-
sprettinum, þvi að þar njóti likams-
styrkur karlknapans sin bezt. En
Robyn á ekki i erfiðleikum, hvað það
atriði snertir.
Reiðstill hennar, einkum setstill
hennar, er stæling á stil knapans
Eddie Arcaro. Hún las bókina hans og
fer alveg eftir þeim leiöbeiningum,
sem þar eru gefnar. En kannske er það
samt enn þýðingarmeira, að hún er
bráðvel gefin. Alfred Gwynne
Vanderbilt segir, að hann hafi aldrei
haft knapa, sem sé eins snjall að meta
getu hinna ýmsu hesta og hún er, að
Eric Guerin einum undanskildum, en
hann sat hest hans, „Native Dancer”
(Innlenda dansarann). Þar að auki
gefst oftar tækifæri til þess aö taka
þátt I veðreiðum.
Robyn er Iþróttakona frá
náttúrinnar hendi. Þegar hún yar litil
stelpa, þótti henni alveg sjálfsagt að
keppa f iþróttum, sem eru aðallega
iðkaðar af strákum. Hún óttast vissu-
lega ekki karlknapana. Þegar öllu er á
botninn hvolft, er hún hærri en allir
þeir, sem hún keppir við. „Karl-
knaparinir hafa komiö dásamlega
fram við mig,” segir hún. „En ég hef
reyndar eingöngu átt karlmenn að
vinum allt frá upphafi. Mér var samt
illa við, þegar sagt var við mig, að ég
hegðaöi mér eins og strákur. Ég
mundi ekki kæra mig um að vera
karlmaður.”
Hún æfir sig á hverjum morgni,
hleypur alltaf smásprett og hefur
mjög strangt mataræði, fær sér aðeins
smásopa af léttu vini eða konjaki
endrum og eins. Robyn var svo
samvizkusöm, að hún fór næstum
alltaf að hátta klukkan 9 á kvöldin,
þangað til hún „sló i gegn” i fyrravor
og fór aö taka svolitinn þátt I
skemmtanalifinu. Hún er góður golf-
leikari og á auðvelt meö að öðlast
hæfni I hvaða iþróttagrein sem er. „Ég
er horuð, en ég er sterk”, segir Robyn
máli þessu til skýringar. „Ég hef alltaf
haft góða vöðva”. Þar sem hún situr á
heyhrúgu i bás i hesthúsi á Belmont-