Goðasteinn - 01.09.1963, Síða 31

það oft kjötsúpa. Þegar því var lokið og búið að kveikja kveld-
ljósið, fór hver til síns verks, konur að kemba og spinna, hús-
bóndinn að flétta reipi, unglingar að tæja ull eða hrosshár, vef-
arinn að slá vefinn og lesari kveldsins hóf upp raust sína, sitjandi
á miðju gólfi. íslendingasögur voru oftast lesnar á hverjum vetri
og alltaf byrjað á Laxdælu. Á kvöldvöku stóð vinna og lestur til
kl. 9V2, þá var farið að lesa húslesturinn. Þegar því var lokið,
þökkuðu allir fyrir lesturinn og gengu til náða, hver i sína holu í
sínu bóli. Tveir voru um hvert, stundum fleiri, ef um börn var
að ræða. Menn breiddu feldi og ullarföt yfir höfuð sér og báðu
bænir sínar og blessunarorð. Svo varð algjör þögn í hverju rúmi,
eina hljóðið, sem heyrðist, var söngur í ýlustrái á baðstofuþeki-
unni og vindgjálfur við dyragættina. Ljúfur svefn og draumar
lokaði hverri brá, eins og segir í gömlú vísunni.
8. 9. 1962.
Þórður Tómasson:
„Margt er sér til gamans gert"
Arnbjörn bóndi í Litla-Kollabæ í Fljótshlíð var giftur konu, sem
Sigríður hét og þótti ófríð í frekara lagi. Einu sinni kom hann til
Engilberts Ólafssonar í Syðstu-Mörk undir Eyjafjöllum. Kona
Engilberts, Ólöf Gísladóttir, bar Arnbirni góðgerðir og gekk að
því búnu fram. Arnbirni varð þá að orði: „Mikið eigið þér fallega
konu, Engilbert minn“. Engilbert efaðist um heilindi Arnbjarnar
og svaraði: „Fallegri konu átt þú, Arnbjörn minn“. Arnbjörn dæsti
við og sagði dapurlega: „Það hefur þá verið fyrir mitt minni, ef
það hefur verið“.
—o—
Kristín Gísladóttir í Ossabæ í Landeyjum, síðar í Fíflholti,
sagði: „Það er þrennt á ferð á kvöldin, þjófar, draugar og biðlar“.
Henni var lítið gefið um kvöldröltið.
Goðasteinn
19