Goðasteinn - 01.09.1963, Blaðsíða 46

sagði: „Kemur hún þá enn, blessuð kannan mín“. í þessari könnu
var mér skömmtuð mjólkin, þrír fjórðu úr mörk í hvort mál og
annar matur ekki.
Við bræður báðum móður okkar að hleypa sopann í ílátinu,
okkur fannst það matarmeira. Þennan matarskammt urðum við
að búa við á aðra viku. Það var því eðlilegt, að við kölluðum
hana hungurviku. Eitthvað líkt þessu var ástatt í Gerði; þar bjó
föðurbróðir minn, kvæntur móðursystur minni, en eitthvað skárra
á Breiðabólsstað. Steinn afi minn, sem enn hafði nokkur ráð þar,
þó blindur væri, var hygginn búmaður, lagði alltaf vel til heimil-
is. Hann lógaði fleira fé haust hvert, en margir aðrir, og var
vel stæður í reikningi.
Búhyggindi afa komu sér nú vel, þar var eitthvað til af rúgi,
þó lítið væri, og lítilsháttar af kjöti. Okkur bræðrum var tekinn
sterkur vari á því að vera ekki að snópa á Breiðabólsstað um
matmálstíma. Þó held ég, við höfum komið þangað á hverjum
degi til leikja og annars. Steinn afi hafði það verk að mala
rúginn. Við höfðum gaman af að líta í kornskálina og skyggnast
eftir, hvað hátt væri í henni. Af því gátum við dregið nokkrar
ályktanir um kökugerð á Breiðabólsstað. Einu sinni sagði ég við
móður mína eftir eina Breiðabólsstaðarferðina: „Ekki verða gerð-
ar margar kökur úr því, sem afi malaði í dag, ekki nema 2-3,
og það er hálf kaka á mann, en ég sá smjörskökuna hjá henni
Þórunni (það var kona Stcins), hún var dálítið stór“. Ég fékk
harðar ávítur hjá móður minni fyrir þessa hnýsni. Einatt færði
Þórunn okkur kökubita útá stétt, þegar við vorum þar að leikjum.
En við forðuðumst að segja frá því heima.
Heyra mátti það á bændunum á Breiðabólsstaðarbæjum, að
þeir kviðu fyrir að fara í skítverkin, koma taði á tún, meðan
matarleysið var. Einhver hangikjötsögn var geymd á Hala til
sumardagsins fyrsta og mjöl í kökur til að skammta með henni.
Þann dag fékk maður fylli sína, enda sætti faðir minn laginu og
tók út skán úr tveimur fjárhúsum. Hafði hann okkur strákana
sér til hjálpar. Annars var pabbi ekki vanur að vinna á sumar-
daginn fyrsta nema að gegningum.
Tæpan hálfan mánuð af sumri, kom frétt um það austan af
y
44
Goðasteinn