Goðasteinn - 01.09.1963, Blaðsíða 82

Þennan Zeuthen sendi
sjóli mildur Dana,
að græða manna mein.
Óðs frá köldu kvendi
kom og réði flana
lyddan sæmda sein.
Um hann má með öllum rétti segja,
að ýmsum vill hann hjálpa til að deyja.
Um hans líti engum ber að þegja.
Óðinn sjálfur má honum lúta og hneigja.
Þegar Zeuthen hafði heyrt vísuna, brá svo við, að hann bað
þá bíða litla stund, meðan hann gengi inn. Runki tók því vel. Að
vörmu spori kom læknir aftur í frakka og hlífðarfötum og fór með
þeim bátsmönnum. Ferðin gekk þeim vel, og hann kom í tæka
tíð til konunnar og bjargaði henni. Má því segja, að vísan hefði
mikil og góð áhrif.
Manni getur dottið í hug, að Zeuthen hafi ekki verið svo
stálsleginn í íslenzkunni, að hann hafi skilið hana og allra sízt
til fulls, en ekki þótt óhugsandi, að þarna væri ákvæðaskáld á
ferðinni og vissast að sýna ekki meiri mótþróa.
Vísu þessa heyrði ég fyrst, þegar ég var á barnsaldri og lærði
hana þá. Heyrði ég menn tala um, að óvíst væri, hvort Runki
hefði ort hana. Hún var jafnvel eignuð öðrum manni, sem Björn
hét, kallaður Björn kjaftur. En ég tel óhætt að eigna Runka vísuna,
því Sigríður heitin Eymundsdóttir í Lækjarnesi sagði mér sögu þá,
sem ég hef skráð hér um tildrög hennar. Kvaðst hún hafa heyrt
Runka segja föður sínum, Eymundi Jónssyni járnsmið í Dilksnesi,
hana um leið og hann þuldi fyrir honum vísuna. Voru þeir miklir
kunningjar, Runki og Eymundur. Kom Runki jafnan að Dilksnesi,
þegar hann kom hingað suður, sem var nokkuð oft, og dvaldi
þar nokkra daga. Má nærri geta, að Eymundi og honum hefur
orðið skrafdrjúgt, báðir fróðleiksmenn og hagyrðingar. Já, Ey-
mundur miklu meira en hagyrðingur. Hann var hugsjónamaður
og skáld.
Ég heyrði nokkuð meira af vísum Runka en þá, sem gaf mér
80
Goðasteinn