Eimreiðin - 01.01.1918, Side 84

84
í LÍFI OG DAUÐA
[Eimreiðin
svimandi sælu við það, að dvelja langdvölum i svona
háum og nýstárlegum skýjaborgum.
En samkvæmt óraskanlegu skipulagi veraldarinnar og
miskunnarlausum kröfum lifsins, hlaut niðurstaðan að
verða sú, að einn góðan veðurdag voru þeir komnir út
á götuna. Yið því var ekkert að gera, þeim fanst það svo
sem eðlilegt og tóku því með glöðu geði. Öll jarðnesk
dýrð hefir þann mikla annmarka, að hún tekur eitt sinn
enda. pað væri eitthvað lítilmannlegt að verða hnugginn
af þeirri ástæðu. Far vel fegins-tíð! — og nú á stað að
leita sér atvinnu. peir fengu vinnu á álitlegum bóndabæ
í sveitinni. Jörðina átti ekkja, sem rak búskapinn með
tveim gjafvaxta dætrum sínum. par voru horfur fyrir
hendi.
Alt í einu vaknaði hjá þeim feykilegur áhugi á land-
búnaði. pað var unun að sjá, hve rösklega þeir gátu gengið
að verki, einkum þegar ekkjan eða dæturnar voru við-
staddar. í huga þeirra þróaðist staðfesta, sem altaf hafði
verið að bíða færis að láta á sér bera. Hvor i kapp við
annan reyndu þeir að lýsa þvi með sem björtustum lit-
um, hvílíkum endurbótum jörðin mætti taka — það væri
fyrirtaks jörð; ef rétt væri á haldið mætti hún verða fyrir-
mynnar-jörð. peir þreifuðu fyrir sér og gáfu gætur að,
hvaðan vindurinn stæði. Og er þeir höfðu komist á snoðir
um það, sóttu þeir um inntöku í bindindisfélag, ung-
mennafélag og söngfélag. þcir sýndu áhuga á þjóðfélags-
málum og sveitarmálum. Af og til eyddu þeir einni kvöld-
stund eða svo með því að spila um eldspitur við dæturnar,
annars snertu þeir ekki á spilum. þeir sýndu það, að þeir
væru gæddir góðri samkvæmisgáfu, og mörgum öðrum
góðum kostum, einskærum góðum kostum. í stuttu máli,
þeir voru hvor um sig lifandi sönnun þess, að í mannin-
um hafa góðu hvatirnar yfirburðina, fái þær að eins að
þroskast í réttum jarðvegi!
þannig leið sumarið við starf, gleði og gaman. Og áður
en varði var veturinn genginn í garð, og jafníramt lengd-
ust kvöldin, og meira tóm gafst til að njóta þægilegra