Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1948, Qupperneq 74

Dvergar Atlantshafsins
Hið mikla haf, sem menn þekkja bezt undir
nafninu Atlantshafið, hefur verið leikvöllur
margra mikilvægustu atburða mannkynssög-
unnar.
Eins og í órólegum draumi sjáum við skip
víkinganna búin rauðum seglum og með dreka-
höfuð, bera í grágrænan sjóinn; hinar sögu-
legu karavellur Kólumbusar; þung reykskýin
frá fallbyssunum á flota Filippusars annars;
skyrbjúgssjúkar áhafnirnar á skipum Magel-
lans, Frabishers, Carthiers, Hudsons og Ra-
leighs; skítuga sjóræningjana; þunghlaðin
skattaskipin á leið heim til Spánar; fræknu, litlu
„Mayflower", sem flutti fyrstu innflytjendurna
til Ameríku; sjóræningjana; seglskúturnar
miklu þjótandi undir hlaða af hvítum seglum;
og, að lokum, hina stórkostlegu skrokka nýtízku
gufuskipa, sem bera í heiðan himin.
Sagt er, að hafið hafi aðdráttarafl, og það
er rétt. Sá, sem einu sinni hefur farið yfir
hafið, gleymir því ekki. Níutíu af hundraði þrá
að fara aftur, hvort sem þeir eru skemmtifei’ða-
menn, skipstjórar eða hásetar.
Bezta sönnun þessa óhemju aðdráttarafls
hafsins er Bostonbúinn William Andrews, sem
þreyttur á landlífinu hóf æfintýraferðir, sem
nú skal sagt frá.
William Andrews var hljóðfærasmiður í Bost-
on. Hann hafði aldrei verið til sjós, en einn dag
ákvað hann að fara skyndiför til Evrópu til að
skoða Parísarsýninguna. Það var árið 1878.
William var engan veginn efnaður og uppgötv-
aði fljótlega, að ódýrasti hátturinn til að sigla,
væri að sigla á sínum eigin bát.
Hann talaði um þetta við bróður sinn, Walter,
sem ekki aðeins samþykkti áætlunina, heldur
VÍKIN □ U R
366