Andvari - 01.07.1962, Síða 71

ANDVARI
GOÐINN FRÁ VALÞJÓFSSTAÐ
181
Hálídanardóttir, nokkuð líkzt Steinvöru
móður sinni, þá liefur hann stöðugt legið
undir áeggjan hennar að hefna harma
Sturlunga hvenær sem færi biðist. Hér
kom og annað til, sem hlýtur að hafa
verið Þorvarði þungbært og gerði það að
verkum, að hann var sem bundinn í báða
skó. Oddur bróðir hans var genginn í
hernaðarbandalag við Gissur Þorvaldsson.
Af Sturlungu má ráða, að Gissur hafi
leitað fundar við Odd og Oddur komið til
móts við hann skömmu fyrir páska 1254.
Ekki verður þó vitað, að þeir hafi átt
nema eitt sameiginlegt áhugamál, að fella
óvin þeirra heggja, Hrana Koðránsson.
Riðu þeir norður til Skagafjarðar og var
þar vel tekið. Síðan fóru þeir með tvö
hundruð manna lið til Eyjafjarðar. Þeim
Eyjólfi og Þorvarði hafði borizt njósn af
ferð þeirra, en brennumenn hlupu á skip,
og var Ilrani þar með. Síðan segir í ís-
lendingasögu: „Þorvarður reið til móts
við Odd bróður sinn“. Ekkert er kunn-
ugt um, hvað þeim bræðrum hefur á
milli farið. Nokkuð má þó geta sér til
um, hvaða erindi Þorvarður hefur þarna
átt við bróður sinn. Þeir hafa auðvitað
fyrst og fremst rætt um sundurþykki sitt
og vandræði þau, sem af því gætu hlot-
izt. Ekki er líklegt, að Þorvarður hafi talið
hann af að hefna svívirðu ættar Odda-
verja á Hrana, en hann hefur eggjað
hann fast á að bindast ekki Gissuri frekar,
að hefnd lokinni. Ekki hafa þeir orðið
á eitt sáttir og sennilega fátt uni kveðjur
að skilnaði. í þessum leiðangri Gissurar
og Odds kom aldrei til átaka og hlutust
því hvorki víg né áverkar af. Þorvarður
reið heim austur í fjörðu. Gissur reið
suður, en Oddur settist að á Flugumýri.
Skömmu síðar frétti hann, að Hrani væri
köminn út í Grímsey. Þangað sótti Odd-
ur hann og lauk þeirra skiptum svo, að
Hrani féll. Nú hafði Oddur komið fram
hefndum og þar með þvegið af Odda-
verjum þá smán, scm keyrishöggið hafði
bakað þeim. Verður að teljast sennilegt,
að vinir Iians og vandamenn hafi þá
ætlað honum að slíta sambandi sínu við
Gissur og snúa við af þeirri óheillabraut,
sem hann var kominn út á. En hann hef-
ur þá þegar verið flæktur í því neti, sem
hann átti ekki afturkvæmt úr.
Skömmu fyrir alþingi reið hann suður
til móts við Gissur. Kom hann þá að
Haukadal. Þar stóð þá yfir brúðkaups-
veizla. Þar var þá meðal annarra góðra
og göfugra manna Brandur ábóti Jónsson,
föðurbróðir Odds. Var það í frásögur fært,
að ábóti vildi ekki við hann mæla. Af
þessu má augljóst vera, að ábóta hefur
eins og Þorvarði bróður hans fallið þungt
háttalag og ráðabreytni Odds. Á þinginu
var sekur ger Eyjólfur Þorsteinsson og
fimmtán brennumenn. Þetta sumar 1254
fór Gissur Þorvaldsson 'utan. Var þá
ráðið að Oddur Þórarinsson yrði fyrir
sveitum hans í fjarverunni. Hafði hann
verið til þess trauður mjög. Að svo búnu
reið hann norður, og tóku bændur vel
við honum. En ekki leið þó á löngu, þar
til hann fór í ránsför um héraðið, rak
fé bónda nokkurs til slátrunar og kallaði
sektarfé. Þá er Heinrckur biskup á Hól-
um spurði tíðindi þessi lýsti hann Odd í
bann. Reyndi Oddur þá að ná sáttum við
biskup, en tókst ekki. Lauk þeirra fundi
svo að Oddur tók biskup höndum og
flutti með sér til Flugumýrar. Var þá
safnað liði um héraðið og Oddur neydd-
ur til þess að láta biskup lausan. Sköinmu
síðar reið Oddur suður heiðar, og hélt
svo áfram ferð sinni í hríð og illviðri allt
austur í fjörðu, þar til hann kom á Val-
þjófsstað. „Var hann“ segir Sturla Þórð-
arson, „löngum fálátur, meðan hann var
heima þar. Ekki cr þess getið, að þeir
bræður Þorvarður fyndist". Um haustið
fyrir jólaföstu fór Oddur aftur að heiman
frá Valþjófsstað suður og kom að jólum