Andvari

Árgangur

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 55

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 55
ANDVARI AFSTAÐAN MILLI KYNSLÓÐANNA 165 einmitt þessi kynslóð á verulegan þátt í því að eyða helzta verndarreit siðgæðis- ins: foreldraheimilið. Af því leiðir aftur að uppeldisáhrif þess verða sundruð og veik, myndugleiki þess yfir börnum og unglingum lítill og afstaðan til lífernis þeirra og verknaðar reikandi. Þungamiðja fjölskyldulífsins er að flytjast út af heim- ilinu, og sama aflið, sem dregur hana þangað, dregur einnig að sér áhuga barns- ins og mótar lífsvenjur þess. Meðan barnið er mjög ungt, er þörf þess fyrir vernd og umhyggju heimilisins svo brýn, að það rígheldur sér í móður, föður og fastan samastað. Enn cr íslenzk fjölskylda nægi- lega heilsteypt til þess að veita miklum þorra ungra barna fullkomið heimilis- öryggi. En í klofnum fjölskyldum, þar sem hinn föðurlega þátt vantar í upp- eldið cða atvinnumarkaðurinn rænir barnið móðurinni, skortir barnið bein- línis uppeldislega umhyggju og þá sælu- ríku öryggiskennd, sem vex af eðlilegri myndun tilfinningatengsla milli barns og foreldra. Jafnskjótt og barninu verður foreldrið vandamál og ráðgáta, t. d. faðirinn, sem það sá aldrei, eða móðirin, sem yfirgefur það daglega vegna atvinn- unnar, er hið eðlislæga trúnaðartraust þess rofið, og það finnur, að hið örugga athvarf, sem það þráir, hefur brugðizt. Fyrstu ár bernskunnar veldur þetta þó aðeins innri erfiðleikum, sem þjá barnið að vísu og geta háð siðgæðisþróun þess, en leiða sjaldan beinlínis til alvarlegra aðlögunarerfiðleika. Á yfirborðinu geng- ur þetta oftast árekstralítið, en á sálrænan vanda barnsins erum við yfirleitt ekki nærfærin. Við leggjum fremur áherzlu á hitt, að barnið læri snemma að bjarga sér sjálft. Almennt verja íslenzkir for- eldrar furðulega litlum tíma beinlínis i uppeldi barnanna, jafnvel í heilsteypt- um fjölskyldum. Allur þorri eldri kyn- slóðarinnar er í þindarlausum cltingar- leik við tekjuaukningu; því verður vinnu- dagurinn langur og áhuginn bundinn við arðvænlegt starf. Móðirin sogast inn í átvinnuflauminn eða finnur sig til knúna að láta heimilisstörfin ganga fyrir upp- eldinu. Islenzk heimili eru íburðarmeiri en tíðkast með öðrum menningarþjóðum við sambærilegan efnahag, en uppeldi barna eru helgaðar færri stundir, þau eru umhirðuminni og lausar tengd foreldrum sínum en annars er talið æskilegt. Af þessari innri og ytri upplausn fjöl- skyldunnar leiðir, að barnið sjálft sogast inn í atvinnuflauminn, miklu fyrr en eðlilegt væri eftir andlegum og líkamleg- um þroska þess. Þar með hefst innrás peninganna í líf æskunnar, sem telja má eitt meginauðkenni íslenzks nútímaupp- eldis. Við sáum, ht'ersu rúið heimilið er að störfum og verkmenningu. En þrátt fyrir breyttar aðstæður halda foreldrar fast við þá skoðun, að reynsla af starfi sé ómiss- andi þáttur uppeldisins. Munurinn frá fyrri tíð er sá, að nú lærir barnið störfin ekki af föður sínum og móður, heldur á þeim markaði, þar sem vinna er keypt og seld. Verknám barnsins er orðið að atvinnu! Urelt er nú með öllu það sjónar- mið, að heimilisfaðirinn vinni fyrir fjöl- skyldunni, þangað til unglingarnir hafa náð vinnufærum þroska. Frá 10—11 ára aldri stunda börn hér á landi atvinnu, hvar sem þau geta fengið, og þess eru ófá dæmi, að skólum hefur verið lokað, til þess að börnin gætu notað sér þá at- vinnu, sem þeim bauðst skyndilega. Það er rannsóknarefni út af fyrir sig, hvort sumar atvinnugreinir, t. d. fiskvinnslu- störf og landbúnaður, ofþjaka ékki börn- um og unglingum að því marki, að and- legur og líkamlegur þroski þeirra bíði hnekki af. Ótalin cru slys á börnum og unglingum við vélar, scm þau kunna hvorki að stjórna né varast. Hér verður
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.