Andvari

Árgangur

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 73

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 73
ANDVAHI GOÐINN FRÁ VALÞJÓFSSTAÐ 183 Sturlu, og réðst það af, að Þorgils stakk ekki af um liðveizlu, en bað Þorvarð að sjá fyrir fundi þeirra, því hann mundi eigi af héraði ríða. Þeim Eyjólfi og Hrafni hafði borizt njósn af því að sendimenn höfðu farið á milli þeirra frænda og hófu nú liðsafnað um héruð. í annað sinn kom þá sendimaður til Þorgils, Magnús Jónsson, frændi Þorvarðar. Hafði hann ferðazt urn nætur og farið óbyggðir, gekk því engin njósn af ferð hans. Sagði hann Þorvarð lagðan af stað að austan og vildi hann, að þeir fyndist 13. júlí á vestan- verðri Bláskógaheiði. Reið Magnús svo til móts við Þorvarð. En er þeir komu á fyrrnefndan ákvörðunarstað, var Þorgils þar ekki mættur. Þar munu þeir liafa dvalizt um hríð, en er sýnt var að Þor- gils kom ekki, héídu þeir ferðinni áfram þar til þeir kornu að Rauðsgili í Hálsa- sveit. Litlu síðar komu svo þangað Þor- gils, Sturla og Brandur ábóti Jónsson, föðurbróðir Þorvarðar. A Rauðsgili var þá fundur stefndur, sem talinn hefur verið sögulega merkilegur atburður. Bar þá Þorvarður cnn upp erindið við Þor- gils. Þorgils taldi mörg vandkvæði á vera, en vildi ráðgast við Brand ábóta og Sturlu. Setningin í Sturlungu: „Ábóti hafði vitað um ferð Þorvarðs", verður ekki skilin á annan veg en þann, að Þorvarður hafi ætlað að leyna ábóta herför sinni. Hann hefur búizt við að ábóti myndi sem guðs- maður letja fararinnar. í svari ábóta til Þorgils kemur glöggt fram, að í huga hans berjast tvö öfl, þótt hið síðarnefnda auð- sjáanlega verði yfirsterkara. En hann segir, að þótt hart þætti sér dráp Odds frænda síns og vita hann svo kasaðan sem melrakka í urð, þá mætti hann ekki sem guðsmaður hvetja til hernaðarað- gerða. Sturla taldi eigi vandalaust að veita Þorvarði og ráðast með honum í fjar- lægar byggðir með jafnlítið lið og illa búið. Kostir Þorgils voru svo þeir, að hann skyldi hafa Skagafjörð, ef þeim yrði sigurs auðið, og skyldi Þorvarður ekki ganga að neinni sætt annarri en þeirri, sem hann væri vel sæmdur af. Er Þor- varður svo sagður hafa gengið að öllum þeim kostum, sem honum voru á fund- inurn settir. Nú var herförin ráðin, og var þeim félögum mikið í mun að hraða ferð sinni norður, sem mest þeir máttu áður en þeim Hrafni og Eyjólfi bærist njósn af. Riðu þeir svo þar til þeir komu í Elörgár- dal. Þá höfðu þeir safnað að sér um sjö tigum manna úr Skagafirði og víðar. Skipuðu þeir sér svo niður á bæi. En þá er menn höfðu matazt, kom liðið allt saman í einn flokk. Var það þá um tvö hundruð manna. Tóku menn svo vopn sín, þeir scm höfðu. Spurðist það þá til þeirra I lrafns og Eyjólfs, að þeir væru í Eyjafirði með mikinn flokk og einvala- lið. Riðu nú þeir Þorvarður þar til þeir komu í Glæsibæ. Þar stóð sauðahús. Stigu þar í sauðahústúninu af hestum sínum og slepptu lausum. Lét þá Þor- varður ganga í einn stað flokkinn allan. Áður en Þorvarður hóf mál sitt, hefur hann virt fyrir sér liðið, sem þar stóð, ósamstætt, illa og misjafnlega búið til bardaga og skilið, að hér þurfti mikið til, ef giftusamlega ætti að takast. Hann hafði nú að baki þá lengstu herferð, sem nokk- ur höfðingi á íslandi hefur farið fyrr eða síðar. Hann hafði lagt út í mikla tví- sýnu, og hér þurfti bæði hetjuskap og hugrekki til þess að renna ekki af hólm inum, þar sem við ofurefli var að etja og vonin um sigur lítil. Ræða sú, sem hann þá flutti, mun vera einhver snjall- asta herhvöt, sem skráð er í fornsögun- um. Hún ber vott um frábæra forustu- hæfileika og sýnir á einfaldan og aug- ljósan hátt, hvernig málin lágu fvrir. Ennfremur má eftirtekt vekja hið meitl- aða orðaval og persónulegi stíll ræðunn-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.