Andvari

Árgangur

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 126

Andvari - 01.07.1962, Blaðsíða 126
236 ÓLAFUR JÓNSSON ANDVARI grimmdaryfirbragS draumsins er einmitt af sama toga og önnur stíleinkenni Ástu á þessum sögum. f hvaða vagni hefur ólíkt yfirbragð hinum fyrri sögum, skrifuð í eintalsformi, brotalaus og raunsæ í stíl; en hún er eðlilegur eftirmáli fyrri sagn- anna þriggja, næmleg lýsing á umkomu- leysi stúlkunnar eftir skipbrotið. Þessir fjórir þættir eru samstæðir, með eðlilegum hætti framhald og fylling hver annars. Eins og áður er vikið að má finna að frásagnarhætti frá formlegu sjónarmiði, og eins orka sumar lýsingar kannski nokkurs tvímælis. En kostir sagnanna eru þó svo yfirgnæfandi að lýtin verða lítilvæg; með þeim sannfærir Ásta Sigurðardóttir lesanda um rithöf- undarhæfileik sinn og erindi á ritvöll. Á hitt er að líta hversu þessir hæfileikar nýtast henni í öðrum sögum þar sem formlegra sögusniðs er freistað og við- fangsefni ekki jafn nákomið höfundi og áður. Kóngaliljur er snotur og gcðfelld saga, ekki óskyld þeim sem fyrr var rætt um, en öll mcð raunsæisyfirbragði — eins og raunar allar seinni sögur Ástu. En hér er viðfangsefniS höfundi fjarlægara, og lýsing stúlkunnar er gerð af hófsemi og hlutlægni. Sama gildir um aukapersónur sögunnar þótt hlutverk þeirra sé ekki annað en vera andstæða og skýring við mynd stúlkunnar sjálfrar. Baksvið þess- arar sögu, eins og flestra annarra sagna Ástu, er Reykjavík, eða öllu heldur vissir þættir Reykjavíkurlífs: gatan og götulíf utanhúss og innan, rónaslóðir, bragga- hverfi, rúnturinn. Og umhverfislýsingin er að því skapi, það einkennist löng- um af grimmd, skilningsleysi, fyrirlitn- ingu og á stundum blindu, siðlausu hatri. En hitt er athyglisvert, að Ásta skrifar aldrei beina þjóðfélagsádeilu; þannig er t. d. Kóngaliljur þrátt fyrir viðfangsefnið, sjúka stúlku í sárri fátækt, mild í tóni, næstum ljóðræn undir lokin. Hin nötur- lega umbverfislýsing er henni ekki tak- mark í sjálfu sér, hún er einungis bak- svið hins fíngerða, viðkvæma lífs sem höfundi er mest í mun að túlka. Niður- lagsorðin í Kóngaliljum cru góð túlkun þessa viðhorfs: „Þessar liljur voru svo ótrúlega hvítar, svo ótrúlega gagnsæjar og fíngerðar. Hún gat ekki á sér setið að kíkja ofan í urn- búðirnar. Yndislegu blóm! Kóngaliljur heitið þið. Að þið skulið spretta upp úr svartri rnold- • •}« mm! Stúlkurnar og börnin í sögum Ástu eiga öll sinn blut í þessu saklausa, jurtkynjaða lífi í „svartri moldinni", það ljær þeim hcilbrigða kjölfestu sem enn er ítrekuð mcð lýsingu umhverfisins. Þannig er t. d. um drenginn í Skerplu, sem einnig er snotur saga þótt hún sé ef til vill nokkuð laus í reipum og væri akkur í ríkari hnit- miðun. Jafnvel gamli maðurinn í Mað- urinn og húsið hans er með sínum hætti af þessum toga; þar tekst Ástu að lýsa af skilningi sem jaðrar við samúð and- stæðri, næstum óhugnanlegri, manngerð. Þess utan er sagan nokkru fastari í snið- um en aðrar sögur bókarinnar; og er allt þetta loflegt, með því líka að sagan mun vera yngst í safninu. Einna næst því að skrifa beina ádeilu- sögu kemst Ásta í Súpermann. Sögu- efnið er kanastand og gæjalíf á Reykja- víkurgötum, ameríkansering, spilling og niðurlæging æskufólks í sinni verstu mynd; og sagan er skrifuð af biturri fyrir- litningu þótt á hinn bóginn virðist ástæðu- laust að efa raunsæi lýsingarinnar. En sagan fer öll úr böndum í listrænum skilningi vegna þess að böfundur megnar ekki að lýsa trúverðuglega söguhetju sinni, hinum aumkunarverða smágæja.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.