Andvari

Árgangur

Andvari - 01.07.1962, Síða 74

Andvari - 01.07.1962, Síða 74
184 SIGURÐUR SIGURMUNDSSON ANDVARI ar. Söguritarinn hefur bersýnilega revnt svo sem auðið var að rita hana þannig upp, að orðfæri og heildarsvipur röskuð- ust ekki. Niðurlag ræðunnar hljóðar á þessa leið: „Vænti ég, að þeir einir munu hér komnir að hverjum mun hugað að fylgja vel og drengilega sínum höfðingja. Skal eg og, ef eg á um að mæla, öllum nokkura umbun að gera, þeim sem nú standa hér hjá mér í þessari nauðsyn. Er það nú mitt ráð, að menn marki nú stál- húfur sínar og húi sig og veri sem var- astir, því nú er hvergi áhlaupa örvænt, er vér erum komnir í ókunnug héruð. En ef nokkur er sá hér, er það veit á sig, að eigi vill bcrjast, þótt þurfi, þá segi sá nú heldur cn síðar. Er eg og, í þvi hcit- bundinn, að taka þá eina sætt, er Þor- gilsi líkar, bæði fyrir mína hönd og hans. En rnargt hefir vel fallið með okkur Eyjólfi, og ekki er cg fjarri sættum, ef þær eru gjörðar, er eg þykist sæmdur af, en ella mun eg á fund hætta, þótt hann þyki eigi jafnlegur og vænti eg þess, að málefnamunur muni skipta. Vil eg nú þess biðja, að hver maður syngi „Pater noster“ þrem sinnum og biðjum þess að guð gefi oss gott ráð, og geymi hver sin en guð allra." Þorgils og Sturla töluðu nú einnig fyrir sínum mönnum og lýstu orð þeirra óbilugum bardagahug, en sögu- ritarinn hefur lítt eða ekki skráð ræður þeirra. Þá er þeir Hrafn og Eyjólfur höfðu sannfrétt komu þeirra Þorvarðar í hér- aðið, fóru þeir með lið sitt, sem bæði var meira og betur vopnum búið, þar til flokkarnir mættust á Þveráreyrum. Þá er bændur í héraðinu spurðu ófrið þennan, fóru þeir á fund Eyjólfs nokkurs ábóta og báðu að ganga á milli og leita um sættir. Sú tilraun bar ekki árangur. Vildu Eyjólfur og Hrafn leggja málið í jafn- aðardóm. (Þ. e. að hlutlaus maður dæmdi um), En undanskilið sættinni væru þó utanferðir og héraðssektir. Þ. e. þeir Hrafn héldu sínum mannaforráðum og færu ekki utan nema málið yrði lagt í dóm konungs. Þorvarður og Þorgils tóku þvert fyrir þetta tilboð, héldu fast við, að Eyjólfur færi utan og rýmdi héruðin norðanlands, en Hrafn héldi sveitum vestur í fjörðum. Að því var ekki gengið og frekari sáttaumleitanir því úr sögunni. Ilófst nú Þverárbardagi, síðasta stóror- usta, sem háð hefur verið á íslandi. Sigu flokkar saman í tvær andstæðar fvlking- ar niður á eyrunum við Þverá. í orustulýsingunni bregður sagnaritar- inn upp eftirminnilegum skyndimyndum af yfirforingjum þessa hildarleiks. Sturla gekk djarflega fram og réðist inn í fylk- ingu óvinanna, en síðar segir ekki meira af honum, en heill á húfi koinst hann þó úr rauninni. Þorgils var í orustu þar sem ströngust var og barðist hezt sinna manna. Gekk þar ekki á sem hann var fyrir. Elrukku menn fyrir honum, því hann lagði ótt og títt en hjó stórum. Þor- varður Þórarinsson, sem talinn var þá vígfimasta hetja landsins, mætir í bar- daganum Ilrafni Oddssyni, kappanum í liði andstæðinganna. Viðureign þeirra varð hörð og löng, bitu þá eigi járn en urðu báðir sárir í munni, Þorvarður þó meir og hrukku tvær tennur úr munni honum. Svo sögðu menn, er Þorvarður fékk áverkann af Hrafni, að hart var við hann að éiga áður, cn síðan þóttist sá bezt hafa, er honum stóð first hans mót- stöðumanna. Tók þá að riðlast lið þeirra Eyjólfs. Elrafni er nú nóg boðið og flýr hann úr orustunni með þrjá tigu manna. Eyjólfur hafði staðið í miðri fylkingu og barizt vel og drengilega, en er á leið, hafði hann fengið steinshögg framan á brjóstið og varð við það heldur erfitt. I Iafði hann verið felldur til jarðar þar sem hann var að stíga á bak hesti sín- um. Kom Þorvarður þá þar að og greiddi
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Andvari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.