Andvari - 01.01.1971, Blaðsíða 129
ANDVARI
UM ÞJÓÐLEGAN METNAÐ JÓNS SIGURÐSSONAR
127
verjar eru manna vísastir til, með öllum sínum bókmennta krafti, að taka
málstað vom í þessu efni, og ég ætla hann muni vera allgóður í góðum
höndum.“
18. Til Konrads Mawrers prófessors (I, 243).
Kaupmannahöfn, 24. maí 1857.
„Nú getum vér um hríð látið stjórnina hjóða boð, því hún verður að
halda því við sem er, meðan þannig stendur, en vili hún sjálf hafa breyt-
ingu, sem hún neyðist til, þá verður það vort að gjöra kostina. Vér höf-
urn nú þau ldynnindi, að vér höfum frjálsa verzlan, frjálsa atvinnuvegi
og frjáls umráð að gjöra hvað vér getum til að efla framför vora og
landsins. Þá er rnest formlegt og pólitiskt það sem oss vantar, og það
er áríðanda, en vér megum geta áunnið oss það eftir því sem oss fer
fram, ef vér sjáilfir fömm rétt að og játum engu á oss, sem oss er í skaða.
Þetta vona ég oss takist.“
ji:i!
19. Til Gísla Hjálmarssönar læknis (I, 253).
Kaupmannahöfn, 7. apríl 1858.
— „og hann [Oddgeir Stephensen] er líklega eins og við fleiri tilfinningar-
samari um lífsins arrnæðu en vera skyldi, þ. e. með öðrum orðunr ónýtur
til að lifa í veröldinni eins og við hinir Islendingarnir. Við höfum gott
þrek til að baða í rósum og vera miklir menn án fyrirháfnar, en við
höfurn ekki rétt vel hug eða þrek til að virða sjálfa okkur sem fátæka
menn og þó duglega, sem geta orðið efnaðir og erum fullríkir í þeim
skilningi, að sá hefir nóg sér nægja lætur.“
20. Til sr. Sigurðar Gunnarssonar á Hallormsstað (I, 320—21).
„Ef það tekst að halda hóp, þá er ég viss um með guðs hjálp að við
náum réttindum okkar, þó langt sé að híða þess, en það verður því
skemmra sem menn styrkja mig betur og þann litla hóp, sem með mér
er. Frarn yfir allt þá megi þið ekki láta livern þyt blaðanna eða lausar
fregnir og getgátur tmfla ykkur.
Eg hefi nú aldrei þurft að biðja þig eins forláts eins og fyrir þennan
seðil, en þín einlægni hvetur mig til að svara í sama tón.“