Andvari - 01.01.1971, Blaðsíða 139
andvari
UM ÞJÓÐLEGAN METNAÐ JÓNS SIGURÐSSONAR
137
urnar til ykkar. En það liggur í landi hjá okkur, að ætla að hlaupa í
hæsta haft strax. Það er eins og þegar gamli Skúli ætlaði að hyrja á
fabríkum fyrst og svo að rækta hveiti, áður en nokkur kvörnin var til
og áður en nokkur kunni að mala.“
41. Til Steingríms Thorsteinssonar (II, 215).
Kaupmannahöín, 26. september 1874.
Þjóðltátíð í minningu 1000 ára afmælis íslandsbyggðar er um garð gengin
og hefur heppnazt vel. Jón Sigurðsson sat fjarri, en fylgdist grannt með öllu
og lagði þeim lið, er unnu að undirbúningi hátíðarhaldanna.
„Eftir ölluim sögum þá fæ ég út sama „Resultat“ og 'þú, að allt hafi
farið vel fram og við „höfum vaxið af því máli“. Það er sýnilegt, að
Danir eru ’heldur á því máli, að við eigum skilið meiri virðingu en þeir
ímynduðu sér, og það vantar nú helzt, að við mönnum okkur upp og
látum urn leið til okkar taka. Það var ergilegt, að menn gátu ekki strax
komið sér saman um að leggjast allir á eitt með að styrkja Þjóðvina-
félagið og koma þar með á fót fastri og styrkri innlendri „Organisa-
tion“. Það er að minni ætlun sá beinasti vegur til að ná „þjóðlegu afli
og framför". Með því móti getum við bezt fengið í gang blað og prent-
smiðju, og það gæti hleypt vindi í seglin, ef það tækist sæmilega.“
42. Til Halldórs Kr. Friðrikssonar (I, 607—08).
Kaupmannahöfn, 7. nóvember 1874.
„Llm skólana vil ég biðja þig lesa yfir það, sem við báðir skriluðum
1840 og hvítkál og þú samdir sjálfur fyrst, þá muntu sjá, hversu mjög
þér hefir hrakað. Eg segi ekki meira, því ég veit þér hefir í rauninni
ekld hrakað, en þú „ert illa þenkjandi", eins og Guðmundur fjósarauður,
þegar þér finnst þeir ónýtir landar vorir. En segðu mér: heldur þú þeir
batni við það, að þú farir að berja barlómstrumbuna með þeimr Annað-
hvort er, að þeir verða að gjöra nokkuð til þess að standa á sínum eigin
fótum og vera eklu þegnar þegnanna eða þrælar letinnar og ómennsk-
unnar, eða 'þeir verða að una þrældómi sínum og kvarta ekki yfir því,
sem þeir nenna ekki að hrinda af sér. Þetta þarf að brýna fyrir þeim
duglega. Þeir geta eltki fengið eggjaköku að éta, nerna þeir brjóti eggin.“