Andvari - 01.01.1978, Síða 78

76
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
ANDVARI
„Ef þið veitið mér þá ánægju að skrifa bráðlega, ætti bréf að ná mér hér,
því að við verðum hér enn 10—14 daga, en þá er förinni heitið til Gastein,
eins hins frægasta lækningastaðar, um það bil þrjár dagleiðir héðan. Ég
hlakka mjög til þessarar ferðar, því að ég mun þá kynnast fegurstu héruð-
unum.“ Schubert biður kærlega að heilsa Ferdinant bróður sínum og fjöl-
skyldu hans . . . „hann verður víst alltaf klafabundinn og getur ekki slitið
sig frá Dornbach. Og víslega hefur hann verið 77 sinnum veikur og haldið
níu sinnum, að hann væri að deyja, rétt eins og dauðinn væri það versta,
sem oss mennina gæti hent. Ef hann mætti þótt ekki væri nema einu
sinni líta þessi guðdómlegu fjöll og vötn, ógnvekjandi í ásýnd sinni, sem
þau ætli mann að kremja eða svelgja, þætti honum ekki svo mikið til
hins vesæla mannlífs koma, að hann teldi það ekki mikla hamingju að verða
enn vitni að hinum óskiljanlegu gróðrarmögnum jarðarinnar.“
í bréfi, er Anton Ottenwalt ritaði mági sínum, Josef von Spaun, nokkru
áður frá Linz, 19. júlí 1825, skýrir hann honum frá dvöl Schuberts þar og
segir þá m. a.: „Schubert er að sjá hraustur og stæltur, svo innilega glaður
og vingjarnlegur í viðmóti, að til sannrar ánægju er.“ Þegar hann hefur
sagt nokkuð frá verkum, er Schubert hafði látið vini sína heyra eða greint
þeim frá, segir hann að lokum: „Hann [þ. e. Schubert] hefur ennfremur í
Gmunden unnið að hljómkviðu, er flytja á næsta vetur í Vín.“
Að þessari hljómkviðu er vikið aftur í bréfi, er August Schwind skrifaði
Schubert frá Vín 14. ágúst, en þar segir svo m. a.: „Að því er varðar
hljómkviðu þína, getum við gert okkur góðar vonir um hana. Gamli Hönig
er forseti lagadeildarinnar, og kemur þá í hans hlut að standa fyrir há-
skólatónleikum. Þarna er gott tækifæri, það verður bara gert ráð fyrir
því, að hún verði flutt.“
Til flutnings hljómkviðunnar kom þó ekki, hvað sem valdið hefur. En
snemma í október 1826 sendir Schubert Tónlistarvinafélagi austurríska
keisararíkisins (Gesellschaft der Musikfreunde des österreichischen
Kaiserstaates) hljómkviðu að gjöf og segir í bréfi til félagsins: „Sannfærð-
ur um þann göfuga tilgang austurríska tónlistarfélagsins að styðja af fremsta
megni hvers konar listaviðleitni, leyfi ég mér sem einn af listamönnum
þjóðarinnar að helga félaginu þessa hljómkviðu mína og fela því hana til
varðveizlu.“
Þar sem hljómkviða þessi hefur ekki varðveitzt meðal gagna félagsins,
héldu ýmsir, þegar fram liðu stundir, að hér væri um týnda hljómkviðu
að ræða, kennda við Gmunden og Gastein, en gættu þess ekki, að þetta var
raunar 9. hljómkviðan, orðin til a. m. k. að nokkru sumarið góða 1825,
lofsöngur um fjalladýrð og fegurð austurrískra sveita, en jafnframt þakk-
argjörð til vina hans og aðdáenda, er hlynntu að honum þetta sumar og