Jörð - 01.10.1941, Page 8
Þótt vanti þig efalaust mikið og margt,
sem menningin reiknar til fjár,
og enn bíði niðjanna uppblásin jörð
og ógróin fortíðarsár,
er moldin þín frjósöm og fjörðurinn hlýr
og fagur þinn himinn og blár.
Já, víst áttu fjölbreytta fegurð, mitt land
með fannhvítu jöklanna biik.
Hve lindin er blátær og loftið er hreint,
en laust við allt stórborgaryk!
Á himninum Ijóma um hávetrarnótt
í heiðríkju norðurljós kvik.
Ég elska þig, landið mitt, ísfjötrum háð,
ég elska þig vorskrúði prýtt,
jafnt hjarnið hið kalda og silfurblá svell
sem saklausa blómið þitt frítt.
Þitt mál er í vetrarins veðragný hart,
í vorblænum ástljúft og þýtt.
Á meðan að vakna af vetrarins draum
á vordegi grösin í mó,
og meðan að ennþá við úthafsins strönd
sér öldurnar vagga í ró,
þér friður og hamingja falli í skaut
og frelsi um byggðir og sjó.
Guðmundur á Sandi:
Ættjarðarljóð
Ættjörð! til þín augum renna
æska og þroski í lengd og bráð.
Greind og reynsla gerla kenna
galla hvern, sem þú ert háð.
Ánauð sótta, elda, klaka
ætíð svarf að frónskum lýð.
Þurfti oft á verði vaka
varnarhugur, ár og síð.
310
JÖRÐ