Jörð - 01.10.1941, Blaðsíða 28

YIÐ TÖLUM mikið um lýðræði, Islendingar; en mesta
hættan, sem yfir okkur vofir nú, er að við sýnum okk-
ur þess ekki verðuga. Ef við ekki tafarlaust sýnum lit á því,
að við ráðum við vanmetakindur okkar, liverju nafni sem
nefnast, og þau viðfangsefni, sem i sambandi við þær skap-
ast daglega, auk annarra viðfangsefna á þessum hættutím-
um, þá erum við sjálfir af alefli á hverjum degi að skapa
okkur það virðingarleysi, sem vel mætti verða okkur miklu
dýrara en tilkoma nokkurs setuliðs í sjálfu sér, og hefðum
okkur þá einum um að kenna, en sá eldurinn brennur sár-
ast, eins og gamla spakinælið segir.
Úr erindi um daginn og veginn 9. Sept. 1940
EN AF ÞVÍ, sem gerzt hefir hér í okkar fábreytta þjóð-
lífi, — sem þó er orðið auðugra að viðburðum en áður
— hefir langsamlega mest borið á góma undanfarið
utansending loftskeytapiltanna til Englands. — Þetta er ekki
af því, að menn lialdi, að um þá væsi i Englandi. Heldur er
það af hinu, að þar sem mennirnir liafa þó ekki, að því er
Bretar sjálfir segja, verið fundnir sekir um njósnir, þá
þykir ýmsum um þetta kenna lítillar virðingar i okkar garð,
bæði með þvi að flytja þá utan, treysta oklcur ekki til að
geyma þeirra, og ekki síður hinu: að leyfa ekki einu sinhi
íslenzkum dómstólum að fylgjast með máli þeirra, unz lok-
iö er, livað þá heldur nokkra íhlutun um rannsókn málsins.
Og það hefir komið fram opinberlega, að mönnum þykir
sem hér sé verið að beita hervaldinu að óþörfu, en slíkt er
ætíð mjög viðkvæmt mál í lýðræðislöndum, þótt við eigiö
hervald sé að eiga, livað þá heldur sé um erlent hervald að
ræða. — En hvað sem um þetta atriði er, þá er a. m. k.
vert að virða fyrir sér fyrra atriðið.
TT^G SKAL nú ekkert fullyrða, hvort mikið eða lítið eða
nokkuð af lítilsvirðingu á menningu okkar og þjóðfé-
lagsskipun hefir stutt að baki þessum ráðstöfunum, að
330 jöbp