Jörð - 01.10.1941, Page 14

í útvarpið í fyrra og talað var um hér að framan. Telj-
um vér liollt að rifja þá upp og sé þar góð framsögu-
ræða á umræðuþingi JARÐAR um þessi efni.
AÐ LOIvUM þetta: Ivvenþjóðin íslenzka verður sjálf
um fram allt að taka þessi mál í sínar liendur. Ekki
til að þagga umræður um þau niður, né til þess að metast
við karlmennina um sök, heldur til hins, sem henni stend-
ur næst, að leggja það til úrlausnar þessum öngþveiti-
málum, sem drýgst og farsælast verður, þó að ekki sé
einhlítt út af fvrir sig: Persánuleg áhrif á einstaklinga.
»Gentleman«
TELPA á fermingaraldri, eða rúmlega ])að, var stöcld í búð, sem
jafnframt er veitingastaður. Tók hún þar við fjölda pinkla og
sæg af smápeningum og missti alla peningana niður, en gat
ekki náð þeim upp aftur, nema með því móti að láta pinklana frá
sér, en það var henni óhægt, þvi hún var með fangið fullt. Þarria
inni var þó nokkurt slangur af islenzkum karlmönnum og brezk-
um hermönnum. Andartak hreyfði sig enginn. Þá beygði sig einn
Bretanna, ungur og laglegur piltur, og náði í snatri upp aurunum.
En svo leiðinlega vildi til, að tvo 25-eyringa vantaði. Bretinn varð
nú allkindarlegur, en tók svo skyndilega rögg á sig, dró upp pen-
ingabuddu sína og tagði fimmtíu aura í lófa telpunnar. Hún reyndi
að malda í móinn, en Bretinn hrosti og sagði „allt í lagi“, og fra
því varð honum ekki þokað.
Miðaldra kvenmaður varð fyrir því í hálku og hvassviðri í vetur
er leið að cletta með fangið fullt af blómum. Hún meiddi sig þó
nokkuð, en blómin sundruðust og fuku. Fjöldi karlmanna var á göt-
unni í kringum hana, bæði íslenzkir og brezkir. Ekki einn íslenzk-
ur karlmaður sýndi lit á því að hjálpa konunni á neinn hátt. En
hermennirnir voru eins og fjaðrafok á eftir blómunum, og tveir ruku
lil og reistu konuna á fætur. Blómin féklc hún auðvitað öll með tölu
og vel frá gengið.
Ætli íslenzkir karlmenn gætu nú ekki, þrátt fyrir allt, lært eitt-
hvað töluvert af „ástandinu"?
316
jönP