Jörð - 01.10.1941, Page 17

metra að skúrgarmi, sem nokkrir hermenn liöfðu fengið
til bráðabirgða, sá ég bíl stanza þar fyrir framan, og'
tvær kornungar telpur boppa út úr honum, ganga að
skúrnum og benda upp í gluggana. Tveir föngulegir her-
menn komu út eftir litla stund, en þegar ég nálgaðist,
blupu telpurnar inn í bilinn, sem stóð þó kyrr. Þegar ég
kom að, sá ég að þelta var leigubíll, bílstjórinn ungur
og snotur piltur og í sætinu bjá bonum ung stúlka, en í
aftursætinu kös af kornungum telpum, sjálfsagt einar sex,
á að gizka 14—18 ára. Þær voru allar vel klæddar, og bnipr-
uðu sig í felur, eins og þær gátu, þegar ég bankaði á rúð-
una, sem strax var dregin niður, og sagði: „Segið þér
mér, bílstjóri, iivað eru þær eiginlega gamlar, þessar stúlk-
ur þarna í aftursætinu?“ Það kom mesta fát á bílstjór-
ann, svo að bann hálfstamaði aftur í bílinn: „Ja, bv—
bvað eruð þið annars gamlar, stelpur?“ Þaðan kom ekk-
ert svar, en þá skarst sú í framsætinu i leikinn. Hún var
vel klædd, en máluð eins og skurðgoð, reykti og glotti
þrjózkulega, og röddin og allt látbragðið bar benni
greinilegri vott, en ég get lýst, bver atvinna hennar
er, um leið og bún benti og sagði: „Ja, þessi er nú, — -
ja, sextán og þessi seytján og . . . .“ Ég greip fram i, og"
sagði við piltinn, sem sat við stýrið: „Mér kemur revnd-
ar ekkert við aldur þessara stúlkna, né útivist þeirra, en
eg get ekki orða bundizt um það, að mér þykir leiðin-
legt að sjá íslenzkan mann, ungan og fullfrískan, leggja
sig i þessa atvinnu.“ Ég gekk svo leiðar minnar, en ég
sa þó, að piltinn setti dreyrrauðan ofan á liáls, og ekkert
sagði liann.
AÐ HEFIR nú að vísu verið nokkuð talað um slikar
stúlkur og þær, er sögumaður minn sá þarna í
lúlnum sem fulltrúa tveggja flokka, en allt of mikið á
inddu og með eins konar tæpitungu. Það má náttúrlega
i'l sanns vegar færa þá skilgreiningu á þeim, sem ]iar
er oflast viðböfð, að þær séu ólánssamar stúlkur, van-
stdltar stúlkur, agalausar, eða jafnvel „uppeldislaus“ ný-
jörð 319