Jörð - 01.10.1941, Page 125

Athugasemd skáldsins: Vísur þessar eru þannig til orðnar, að ég
var einu sinni staddur inni á þinghúsi Reykjavikur. Þá stóð al-
lcenndur drykkjumaður á græna blettinum á Lækjartorgi þar gagn-
vart, atlvel ölvaður, berhöfðaður, með hattinn i hendinni. Gengu
þá börn eftir götunni og sögðu sin á milli: „Sko, hvar hann stend-
ur, hann S.... S....“. Þetta heyrði S.... gegnum ölæðið og anz-
aði: „Já, hvar ég stend! En hver veit, hvar ég stend? Ég þykist
standa hérna, en Guð veit, hvar ég stend.“ Vegna þess mér féllu
þessi orð einhvern veginn svo vel i geð, fór ég inn á þingstofuna
og skrifaði samstundis þessar vísur.
JÓN ÓLAFSSON,
RITSTJÓRI Göngu-Hrólfs, er aðeins kom úl í tvö ár, gaf út
fleiri blöð, þ. á m. S k u 1 d á árunum 1877—1882. Jón var
einhver skemmtilegast skrifandi maður, er setzt hefir á rit-
stjórnarstól á Islandi. Skulu hér tilfærðar fáeinar smáglefsur af
léttara taginu, teknar út úr samhengi. En áður en vér snúum oss
að því, þykir oss rétt, — með tilliti til þeirra ummæla, er vér
birtum eftir hann síðast og snerta Símon Dalaskáld heldur svona
óvægilega, — að geta þess, að seinna mun hann hafa tekið svari
Símonar og það á Alþingi, því Simon minnist þess með miklu
þakklæti í Ingólfs rímum Arnarsonar (en tekur það þó fram, að
sannleiksleit Jóns, er hann kveður merkilega, hafi verið krókótt
nokkuð). — Þá hefir Jón Ólafsson orðið:
"D ITSTJÓRINN í STÓLNUMA Svar til fáeinna kaupenda (í mörg-
"*■ *• um kapítulum) innihaldandi ýmislegar samfastar og sundr-
lausar hugsanir um landsins gagn og nauðsynjar, og jafnvel langt-
um fleira.
I. Á „forundrunar“-stóInum. Ritstjórinn rís upp syfjaðr að morgni
dags, og höfðu honum verið færð nokkur hréf með morgunkaffinu.
Þegar maðr er ritstjóri skyldi maðr ekkert láta sig undra, og því
hefir ritstjórinn þá reglu, áðr hann brýtr upp bréf (þvi þau flytja
manni oft helzt óvænta hluti), að setjast á „forundrunar“-stólinn
eg lesa þau þar. [Nú hlaupum vér yfir greinarhluta þann, er hafði
framangreindan formála, en hér lcoma svo formálarnir fyrir hin-
um pörtum greinarinnar.] .... II. Á ritstjórnar-stólnum. Nú sér
ritstjórinn, að eigi má við svo búið standa, og að það verðr að
gieiða úr merg þessara spurninga og tekr hann því pípu sína og
sezt á ritstjórnar-stólinn til að skrifa svar sitt. Tvo á hann stól-
----------- Niðurlag bls. 432.
* Skuld, nr. 6—7.
JÖRD
427