Eimreiðin - 01.01.1927, Side 22

2
VIÐ Þ]ÓÐVEGINN
eimreiðin
Til þess að skilja samiíðina, og þá einnig samtíð sinnar
eigin þjóðar, er þörf góðs útsýnis yfir það, sem er að gerast
í heiminum. Þegar þú stendur á góðum sjónarhól við fjölfar-
inn veg, og virðir fyrir þér þá sem fram hjá ganga, fer ekki
hjá því, að margt einkennilegt og eftirtektarvert festist í hug-
anum. Við getum Iíkt lífi mannkynsins við umferð eftir þjóð-
vegi. Fram hjá sjónum áhorfandans líða þjóðirnar á göngu
sinni og viðburðir ferðarinnar. Á slíkan sjónarhól er öllum
þörf að komast. Vill Eimr. telja það eitt af sínum aðalhlut-
verkum að leitast við að leiða lesendurna sem oftast þangað,
þó að hún geri ekki ráð fyrir að koma því við að. geta um
nema fátt eitt af því, sem fyrir augun ber. Okkur íslendinga
skortir tilfinnanlega útsýni meira en áður yfir það, sem gerist
í umheiminum. Meðal annars er okkur þessvegna svo gjarnt
á að halda, að landið okkar og þjóðin sé sá reginás, sem
alt annað verði um að snúast, þótt sannleikurinn sé sá, að
það er undantekning, ef okkar er getið eða eftir okkur munað
erlendis. Þá sjaldan að slíkt kemur fyrir er það oftast í för
með missögnum og röngum skilningi. En þekking út á við er
styrkur til rétts skilnings inn á við.
Margir hafa saknað þess, að Skírnir hætti að flytja yfir-
litsgreinar um erlenda viðburði. Síðan hafa menn sjaldnast átt
kost á slíku yfirliti, því eins og kunnugt er flytja dagblöðin
aðallega þær daglegar símfregnir, sem að þeim berast frá út-
löndum. Góðar yfirlitsgreinar um erlenda viðburði hafa þó
stundum birzt í blöðunum, en þær yfirlitsgreinar birtast of
sjaldan.
Hvernig var þá útsýnið, þegar gamla árið kvaddi og árið
1927 gekk í garð? Til þess að geta svarað því, að fagurt sé
um að litast nú um áramótin, þurfa menn að eiga bjartsýni
og trú á við menn eins og Matthías, þegar hann yrkir sálm-
inn »Hvað boðar nýárs blessuð sól? Því frá sjónarmiði þeirra,
sem ekki Jíta á hlutina í árroða eilífðarvissunnar og trúar-
traustsins, er útlitið ekki bjartara en áður. Friðarhugsjónin,
sem flestir héldu, að skipa myndi öndvegið meðal þjóðanna,
að ófriðnum mikla loknum, virðist ennþá eiga jafnlangt eftir
að komast í framkvæmd eins og á styrjaldarárunum. Sem
stendur munar ekki hársbreidd, að alt fari í bál og brand aftur.
Ein af mörgum ófriðarblikum, sem dró á
út af ófHðar- stjórnmálahimininn árið sem leið, var upp-
skuldunum. þotið í París gegn Bandaríkjamönnum^ síð-
astliðið sumar. Þetta fyrirbrigði kom því ein-
kennilegar fyrir sjónir sem Frakkar hafa löngum reynt að
halda vináttu við Bandaríkin. En svo virðist sem þegar hafi